Sen gelmek bilmeyen baharımın kışısın
Biliyorum bana iyi gelmeyecek yürek sızın
Oysa ne çok bekledim yeşili , güneşi
Bir bilsen, bilsen de gönlüme düşmesen
Varlığınla huzurumu kaçırdın, dağıldım
Yokluğunda büsbütün parçalandım toparlayamadım.
Lavantalar döktüm saçlarına da yaklaşamadım.
Geliş

Küskün degilim ..
Kırgın  hic degilim
.
Anlayabilirmisin bunları bilmiyorum,
Benim en iyi arkadaşım, 

Dert yoldaşım kendimdir.
Cahilim belki , 
Bazen bilemiyorum hic birşeyi.
Gözümde yaş dualarima sa

Şehrin kirli duvarlarından
akarken
Usul usul inen akşam
Sokağın koynunda yatan bir
kedidir
Kimi zaman insan
Maskelenmiş suretlerin gölgeleri
düştükçe üzerine
Daha da ıssızlaşır
Ve uğultusu çalınır kulağına
Oradan oraya atılan ritimsiz adımların
Yorgun kaldı

Ayak izleri silinir mi zamandan?
Kaç gözyaşı asılı kalır ardında
Zihne pelesenk olmuş bir terk
edişin…
 
Küçücük bir çağrışım…
Doldurmakla tehdit eder hafızanın
tüm kör boşluklarını
Ve sürükler peşinde bir anıyı
 
Muğlak bir un

Pencereden bakıyorum şimdi.
Kuşların cıvıltıları kulaklarıma geliyor.
Bir avuç mutluluk istedim.
Kimse gelip vermedi.
Bense pencereye çıkıp oturdum.
Derin bir nefes alıp, gökyüzüne baktım.
Mutluluk bu, budur işte mutluluk.
Tabi ki de biliyordum kimsenin bana gelip mutluluğu veremiyeceğini.

Gönlümden seslenişlerimi duyarsın sen.
İçimden geçenleri okursun,
Sevgimi yüzüne söylemeden hissedersin sen.
Nerede sustuğumu nerede konuştuğumu,
Neler söylediğimi en iyi duyansın sen.
Hangi yollarda olduğumu,
Hangi yönlere gittiğimi,
Kiminle nerede muhabbet ettiğimi en iyi bilensin sen.

Bir pencere kenarı...
Kim bilir kaç parmak izi tutar
bağrında?
Aklına düşer seyre dalıp gittiğin
ne varsa
Yaşama yakın, ölümden uzak
Zaman adlı odada
 
Bir pencere kenarı...
Kim bilir kaç çizgi biriktirir
suretinde?
Dolaşır hafızanın karmaşık

Gücümü güçsüzlüğüm ile tükettim.
Belki olmayan gücüm,
Belki de sadece varsaydığım…
Kimi zaman kendi gücünle
savaşırsın,
Kimi zaman hiç seninle olmayan
gücünle...
Şunu kendinize sormanız
gerekiyor,
Olmayan gücüm nasıl tükenir?
Veya olmayan gücümle nasıl
sava

Küskün bir çiçek gibi durur
Boynu bükük
Solmaya yüz tutmuş...
O en sevdiğin fotoğraf karesi...
Bakar bir köşeden, kimsesiz.
 
Zamana yenik düşse de yıllar
Geçmez sızısı,
Kanar durur inceden
Yorgun belleğindeki o anılar...
Hatırlatır kendini,

Susuyor,
Ve yine susuyor.
Yetindiği tek şey ise,
Elinde tuttuğu küçük, kare bir
resim.
Oysa…
Papatyayı ilk eline alıp
kokladığı zaman,
O kokunun,
Hiç bitmeyecek, hiç tükenmeyecek
olduğunu sanıyordu.
Her koklamasında derin bir nefes
çekerek,
O nefesi hemen k

Susup içime döktüğüm cümlelere
Boğazımdan geçiş yok
Parmak uçlarımla konuşuyorum
Duyuyor musun?
 
İncindiği yerden çatlar sesi
Gücenmiş, solgun bir kalbin
Duyamasan da
Hafızanın buğulu camında
Sanırdım silinmez hiçbir parmak izi…
 
Öğrendim ki insan z

İnsanın bitti dediği yerde başlar hayat,
tükendim dediği anda yeşerir filizler...
Bir tırtılın hayata elveda dediği an canlanır birdenbire
rengarenk kelebek kanatlarıyla "Merhaba" der yeniden yaşama...
Yüreğimdekileri korkmadan gerçekleştirmek için
koşmalı dur durak bilmeden hayatta.
Gidebil

Bir gece vakti…
Yelkovan akrebin ensesinde…
Suretsiz bir gölge gibi
Adım adım büyüyor yalnızlığım…
 
Arnavut kaldırımların sonunda bekliyor
Karanlığın emrine amade bir lunapark
Çocuk gülüşlerinden uzak
Issız ve ürkütücü…
 
Düşünüyorum da
Simsiyah gec

Gökyüzü gibi ol,
Işıltı saç.
O muazzam kokun hep aynı olsun.
Yağmurunla ıslat,
Güneşinle ısıt.
Ve asla değişme,
Rengini yitirme.
Hep parla, parla ki rengini
göster.
Ha birde, her yeri aydınlatma.
 
Seven sevdiğine nasıl sadık
kalıyorsa,
Sen de

Ailen olmalı
Ailem varsa,
şanslısın demektir,
Çelikten sağlam, taştan sertsindir…
arkana dağ yaslanabileceğin tek dayanağındır
hayatın boyunca seni var edendir aile...
Tek başına yaşayabilirsin,
ama yaşarken her şeyi kendin yapamazsın
Anne baba sıcaklığını veren olamayacak hiçbir zaman...
u

Kalmadı dünyanın zevki sefası
Hüseyin Kerbela’da ölenden beri
Gül diken üstünde kanar yarası
Bülbülün zehrini içenden beri
 
Veysel gerçeği görmeden bildi
Yavuz mısıra sabırla vardı
Bitmez bu dünyanın tasası derdi
Adem ve Havva’yı bilenden beri

Ne kadar daha iyi  gider ki
bu sensiz hayat
Gelmeyişinle boğuşmak nasibimde
daha ne kadar yazılı?
İmtihanım sensizlikle değil de
eksikliğinle
Ruhumu kaplayan bir dev olmuşken
Yüzüne yansıyan bir kalbin var
iken
Her kelimenin sonuna senden bir
par

Melul bir kent ellerimde can veriyor
Sönüyor ışıkları evlerin, teker teker
Geceyi giyiyor üzerine, siyah bir kefen gibi
İnsanlık susuyor...
Tüm günahlar konuşuyor...
 
Kanı bozuk insanlar…
Başıbozuk düşlerime giriyor
Ve

Şefkatin terk ettiği bir kentte, gece katran karası…
Ürperir nereye gittiğini bilmeden
Kaldırımları arşınlayan hayallerin
Ve her biri çaresiz toslar
Issız sokaklarda ansızın karşına dikilen duvarlara
Gece yontarak sivriltir yalnızlığı
Ve batırır göğsüne etrafındaki boş kalabalığın
Oturur k

Efsunlu gece giydirirken pelerinini
göğe
Süs iğnesi olarak dolunayla ilikler
yakasını
Ve sim diye başından aşağı döker
yıldızları…
“Abrakadabra!”
Böyle başlar bir nümayiş…
Bebeği yorgun çoğu göz bihaber
Uzanır uykunun kucağında…
Şapkasından hayal çıkaran

Senden sonra bütün sokakları tamir ediyor adımlarım.
Ruhumdaki sarsıntılar gözlerime sığmıyor.
Çalışmak ve üzülmekten başka bir hayatım yok.
Kendimden uzak bir kalbim var, Gitme…
Karanlık merdivenler üstüme geliyor.
Ayak seslerim kayboluyor boşlukta.
Derin bir buhran taşıyorum içimde.
Tü

Bir çift gözün son gördüğü göz olmak nasıl bir duygudur ki
Her gören gözden kendini uzak tutmak
Her bakışında bakışlarını denk getirmeye çalışmak
Saniyelik tevafuklara ihtiyacımız var bizim
Günlerce yan yana olmak değil derdimiz
Bir an görmek için şehirleri aşacak
Gördüğün zaman gözyaşı

Sessizlik istiyorum, 
Yokluk kadar sessizlik.
Ve yürümek istiyorum, 
Şehrin suskun sokaklarında yürümek.                               
Yüreğimizin güneşi sessizce batıyor,
Çıkmaz sokaklara gir

Rüzgârın mızıkasından
yayılıyor
Varlığı unutulmuş bir
kadının ağıtı
Önünde uzanan o heybetli
dağlara savruluyor
Yankılanırken gökte
İki göz evinde
Perdeleri kapanıyor
Ve bir günlük daha
Oyun sona eriyor
 
Çekilirken usul usul
titrek parmakları
Geride kalan
Karanl

Kimi hırsız, kimi rezil,
Zarar insanlardan gelir.
Her gün geçer izi kalır.
Zarar insanlardan gelir.

Hayvan ihaneti sevmez.
Dağlar taşlar kelam bilmez.
Edenin yanına kalmaz.
Zarar insanlardan gelir.

İnsafı yok zararı çok,
Her şeyiyle yalanı çok.
Doğruluğun yuları yok.
Zarar insanlard

Gölgesi üzerime düşüyor akşamın
Meyus bir sessizlik sarıyor etrafımı
Zaman, bu zaman… Vakit geldi…
Müsaadenizle insanlığımı kusuyorum,
Şeytani bir sesle kendime susuyorum!

“Doğduğumuz anda yaşamı aldatırız
Neden diye sorma
Hepimiz ölüm için yaşarız
Unuttun mu yoksa?

Yaşamla ölümün gir

Sensiz ıssız ve karanlık oluyorum
Aklıma düşme bu kadar
Kalbimde ağırsın zaten
Gece saklıyor sensiz kalan yanımı
Unuttur kendini…

Yaz kış ellerim üşür sensizlikten
Bir an bile geçmez, sen aklımdan geçmedikçe
Kaldır artık şu gönül kuşatmasını
Beni yarı yolda bıraktın
Ahını da al, git
Unu

Don Kişot gülümsüyor uzaktan, yüzünde haklı bir gurur ifadesi
İnsan kendi yel değirmenleriyle daha fazla savaşmayı öğrenmeli, der gibi
Esen rüzgârı bile hissedemeyen kendi yel değirmenleriyle diye tekrar
ediyorum
Bir emirmişçesine… Biat edermişçesine…
Göz

En çok sana yandım
Seni andım
Senden yana yine hep sana yanıldım
Yanılttın.
Ben hiç böyle boğulmamıştım
Bir kere bile bu kadar kelimeyi aynı anda yutmaya kalkışmadım
Kalbine, eline, yüzüne dokunabilecek kadar yakındım oysa ki
Gözlerinin içine bile bakamadım.

Neydi şimdi içimdeki bu sancı?

Bir tutam
ışık avunduğum
Göz ucumda
kışlar bekler
Sanki
çığlıklar doğuracak sabah
 
Hiç
uyumamış gibi huysuz,
Terk
edilmiş geceler.
Sabaha
kadar vazgeçmeyi bekler.
 
Soluk
soluğa parmak uçlarım
Camdan

"İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı" demiş cânım Orhan Veli... 
Ben de kapatıyorum gözlerimi.
Ve dinliyorum.
Eminönü Sahilinde martıların sesini, Haydarpaşa Garı'nda trenlerin düdüğünü.
Ne ayrılıklara ne
kavuşmalara sahne olmuştur burası şimdi.

Acılarımız var. Büyük ve sessiz.
Gerçeklerimiz var, görmek istemediklerimiz.
Kocaman odaların, daracık olduğu anlar var. Nefessiz.
Sustuğumuz, yutkunamadığımız onca vakit var.
Güneşe rağmen karanlıktayız.
Gülüşlere rağmen ağlayanlarız.
Biz, kendi yalanlarımıza inananlarız.
Bizler, karanl

Bazı hikâyeler bitti derken başlıyordu
Kalem kırıldı dediğimiz yerden…
Kör bir bıçak darbesi ve titrek bir el…
Sahi eğri büğrü yazılmış bir alın yazısı kaç hayat ediyordu?
Sadece yaşamalıydı bazen, sonunu bilmeden…
 
Yaşadı Leyla…
Otuz seki

Buğulu
camlarda hüzün dururken
En derin
yerimde seni çiziyor bir ses.
 
Acı
hayatıma bir dua gibi,

Günüm geceme karışmış,
Gecem dünlerime,
Bir masal tutturmuşum gidiyorum,
Kendimi avutmaya yelteniyorum,
Boşa koyuyorum olmuyor,
Dolununsa hiç alası gelmiyor,
Avunmak türlü yalanlarla,
Ve kendini kandırmak geçen
zamanla,
Sonunda rahatlayamamak var ya…
&nbs

Sessizliğin çok olduğu her şehir
Hayatının büyük bir kısmını kaybetmekle geçirmiş insanlarla
doludur
Sevmeyi bilmeyenler kalabalık ortamlar oluştururken
Kendi içlerinde yaşayanlar sevmeyi bilip
Sevilmekten nasip alamayanlardır
İnsanlar arasında gülüp alay edi

Hasretin aşıyor yokluğunu
Boşlukta sallanan el
Tutamaz yorulan sesleri.
Neşe devri bitti,
Ağır tecrübeler oturdu yüreğime.
Dehşet vakitlerde
Aklıma geliyorsun,
Gelme .
Taşıyamıyorum omuzlarımda
Alıp gidiyorsun
Çizik hatıraları.
Ben burdayım hala
Haykırışlarım boğuluyor ardından
Donup kal

Hani soruyorlar ya,
Gitmek mi zor kalmak mı diye?
Gitmek derim...
Gittiğin yer senin belki çok mutlu olacağın bir yer olsa dahi gitmek derim...
Gidiyorsun ve arkanda bırakıyorsun koskoca geçmişi...
İlk defa gitmiyorsun defalarca gitmişsindir de ilk defa bu kadar acıtıyordur...
Muhakkak senin d

Ben ayrılıkların kadınıyım,vuslatların değil
Bir sonbahar hüznü var yüzümde,epeyce sararmış
Azıcık buruk ve çokça kırılmış,
Kıştan kalmış,yaza hasret bakmış
Ne yaptıysa olmamış,olduramamış…
Benim günlerim karışık,havam puslu
Gecelerim uzun,renklerim siyah
Korkuturum seni,hırpalarım
Sabah

Sen bu şehre ayak basacaksın ya
Güleceksin daha ilk nefesi içine çeker çekmez
İlk adımını atıp bana doğru geleceksin
Ben kalp kapılarımı açtığım gibi
Bütün kapılarımı açıp bekliyor olacağım
Solumdaki hasretin meyvelerini almış
Yüreğimi ayaklarına sermiş olacağım
Bu şehrin sokakları bilme

Yürek meydanında savaşırken ağır kayıplar verdiğinde
İstisnasız kuşatılıyordu zihnin her bir köşesi de
Hafıza bu savaşı bir güzel kaydederken
Maalesef, tarih bunu yazmıyordu…
 
Anladım ki az gidip uz gidemediği zaman
Dere tepe düz de gidemiyor i

Canım çekiyor diye öpemem seni
Kızarsın belki üzülürsün
Yaş olup gözlerime dizilirsin
Çok uzaksın sen bana güneş
Dokunamam kızıl kokan saçlarına
Yokluğundan korkarım bilirsin
Başını her alıp gidişinde
Ardından bakamam sana deniz
Sen sinirlisin, hırçınsın
Canım her istediğinde söyleyemem

Ben gözlerinde nice şiirler biriktirdim,
Sense zehir saçtın her bir zerrende,
Başka türlüsünü görmemiştin çünkü,
Sözde sevdadan dedin adına,
Bendeki de sevdaydı ama,
Senin gibi tuz basmadı yarama.
 
Öyle bir yüz çevirdin ki bana,
Artık olsan da bir olmasan da,
Öyle üç nok

Bir kuş uçar göğsümden gökyüzüne
Sevda yüklü kanat çırpmaları
Hasret dolu ötüşleri ile
Bir seher vakti
Sen ellerinle gözlerini ovuştururken
Güneş çoktan yerini almışken
Martılar çığlık çığlığa simit parçalarını kapma yarışına
girmişken
Bir kuş kanatlarını

Anladım ki
fayda yok boşuna çekilen sigara dumanından
Ya da
geceleri yastığa sarılıp beynini yargılamaktan
 
Anladım ki boşuna
değilmiş fazla sevmenin ıstırabı
Hep dilimde,
olmayacağını söyleyenlerin bu lafı
 

İnkar korkuya ne çok yakışır,
Belki yakıştıramadığın her bir şeyden çok,
Yoksa nasıl kaçar insan kendinden?
Aklına inat kalbinden geçirebildiklerinden,
Öğrendiğin tüm doğruların tek bir hamle ile,
O muazzam dizilmişliğini devirebilmesinden,
Kolay değil ki,
Bunca zaman tek bir doğrun olmu

Sirayet eder korkusu insanın
Siner üstüne, daha da kararır gölgesi
Tek başına dönerken evine,
Bir gece vakti…
Arnavut kaldırımlı önünde uzanan o tanıdık yolda,
Çöküverir göğsüne
Ömrüne musallat, hep aynı karabasan gibi…
 
Sessizce sıkar boğazını

Sabır büyüten
Ömür çürüten bu şehirde
Her şeye rağmen
Bir umudun parçasıyım ben
Tek derdim yaşamak, nefes almak
Özgürce yürümek yollarda
Fakat ne yapsam olmuyor
Her sokakta bir yığın
Her köşe başında yoksullar
Halk ekmek kuyruğunda
Anne kucağında
Avuçları kundak kokan bebekler
Diğer

Olması sınırları epey zorlayan,
Bir düşün,kanadına takıldım gidiyorum.
En ufak detayı bile elli kere hesaplayan,
Beynime yıllık izin verdim gitti.
Kopacak mı kıyamet,kopsun
İçim içimi yiyip yiyip de,
Başımda et bırakmayacak mı,bırakmasın.
Yağmur mu yağacak ardı sıra,
Yağsın da kuru bir t

Bir namazla çıkmaz günah
Olmalı gönüller ferah
Tövbe ettim, dedim Allah
İbadetler kabul olsun
 
Hem recepte hem şabanda
Rahmet dolu ramazanda
Her millette ve insanda
Tüm niyetler barış olsun
 
En muhterem sestir ezan
Mevlanadan,

Göğün iki yakasını birleştirir gibiydi bakışın gözlerime.
Bir gün gelip o göğü başıma yıkacağını nerden bilebilirdim
ki.
Her gün aynı yerde oturup yarılmış duvardaki çatlağa
ilişirken gözlerim,
Nasıl düşünebilirdim bir gün o duvardan daha çok çatlakla
dolacağını içimin.
Şimdi vira

Bilir misin sen gülünce buralarda gece bile güneş açtığını
Hisseder misin ki ellerimin titrediğini
Dilimin söylemediğini
Anlar mısın o utangaç göz kaçamaklarımdan
Yüzüme fazlasıyla yansımıştır aslında
Sözlerimin tamamını oluşturan
Yüreğimin yangınını görsen de

Ben yüreğimde çalan şarkıyı söyleyemem
Bilirsin
Olmazlaradır meylim
Sen anla benim aşikar halimden
Bütün karanlıklar aydınlanır seni düşününce
Bekliyorum
Her şeye razı olmanın en güzel haliyle
Kaybettiğim her şeyi arıyorum gözlerinde
Gözlerimden hesaba çekileceğimi bile bile
Yüreğimin en

Gülün solması
Zora sokuyor güzelim bahçeleri
 
Canımızı sıkıyor
Bir hadsizin bilir bilmez söylemleri
 
Yarım bırakıyor
İçimizde kalan her kelimeyi
 
Gündüzün gecesinden
Yalnızlığın zerresinden başka
Değişen bir şey yok
 
H

Aklım başımda değil bu aralar,
Sana ziyan etmekle meşgul anlarını,
Söylesene niye o gözlerine koymadın beni?
Niye araflarda kaldım ben böyle?
Sende kendimi görmüştüm oysa,
Demek ki  sadece
görmekmiş benimkisi,
İçine işlemek gerekmiş,
Ancak öyle olunca sevda olurmuş,
Ben sende sevda

Bitip tükenmek bilmeyen hüznü bileylemiş kendine zırh yapmış
Yorgun… Çok yorgun… Hayat mücadelesinin ağırlığı üstünde
Olduğu yerde duruyor şimdi, atıyla sessiz bir sohbette:

“ Kendinle savaşın bitmiyorsa,
Dinlenmek nedir bilmiyorsa zihnin
Bir gün nefesin tükenecek
Ve ölüm galip gelecek…
Zı

Sarı kumlu kıyıları bırakıp
Dikenli çalıların arasından
Akasyaları geçtiler
Hem de hiç düşünmeden
Gittiler… Deli divane
 
Sarı gerdanlı serçeler
Beyaz güvercinler
Barışı söyleyen keklikler
Ve daha niceleri
Nedendir bilinmez
Gittiler… Birden bire
 
Bir mira

Ben hiç çocuk olmadım,
Fazlaca yaşlıydım bir kere,
Fazlaca aklı başında,
Etrafımdakiler birbiriyle yarışırdı,
Ben sadece kendimle.
Onlar doyasıya keyif alırdı,
Ben güz olur yapraklarımı dökerdim.
Hiç atamadım o deli ruhu içimden,
Doyasıya koşmadım, yorulmadım.
Olmadı işte, olduramadım.
Ş

Yine ben, yine umut kırıntıları peşinde koşuyorum,
Bıkmadan...
Defalarca susturmak istediğim yüreğime
Yine esir düşmüş bir halde; bitap ve yorgunum...
Bir serzenişteyim yine bu aralar ;
gene ,gene sen...
Hep sen...
Kaçtıkça içine içine giriyorum sanki bu hislerin. . .
Hadi bak yüzsüz

Bir el bana doğru uzanmışken tam da
Beklerim ki düştüğüm kör kuyudan beni çekip kurtaracak
Küçük bir ‘güve’nin ömrü bile daha uzunken ‘güven’in ömründen
Uzanan eller hep tekinsiz,
Ve tek başına yalnızlık, karanlık bir dehliz…
Anlarım ki uçsuz bucaksız koridor

Ben kendimde değilim o zaman
Gözlerim yaşlıdır, başım da duman
Sensizim, taşı taş üstüne koymam
Düşerim, doğrulamam sen yoksan
 
Sular akmaz bulmayınca yolunu
Dolaşamam obasını, ilini
Durduramam gözlerimin selini
Ağlarım, gülemem sen yoksan
 
Kör bulutlar

Kendimle savaşım bitmedi henüz.
Kan revan içinde kaldı süngülerim.
Sürgün yeri gibiydi hayallerimin mahşer kalabalığı.
Seslendim ama duymadılar.
Sahi yıkılmakta olan bir şehri önce ne tarafından kurtarmaya
başlamalı?
Elinde kalan sessizliği hangi handa konaklatmalı
gönülsüzce. 

Sabahın görmeyen saatlerinde,
Güzel bir rüyadan uyanıp da,
Etrafına afallayarak bakmak gibi
Bir şeydi seni sevmek.
 
Pamuklara sarıp sarmalamak istediğim,
Çok olmuştur da,
Belli etmemek için,
Elime yüzüme bulaştırmışımdır.
 
Bundandır geceleri bana dar edi

Bildiğim ama hatırlayamadığım,
Ezberlediğim ama unuttuğum,
Gördüğüm ama çıkaramadığım,
Bir an var aklımda.
Bir aşk bir adama böyle mi yakışır?
Bugüne dek kimi koyduysam sevda diye yerine,
İki beden büyük geldi.
Ama sende öyle mi oldu ya,
Yaradılışının sana verdiği bir nimetti sanki,
Sen

Yükü ağır olanın imtihanı ağır olurmuş
Kanatlarının altında
Yüreğinin sıcaklığında ısındım
Bir çınarın gölgesinde büyüdüm
Adı babaydı...
İlk ve son hecesi aynıydı.
Korktuğumda kalbinin merhametine sığındım
Ağladığımda gözlerinin gülüşüne saklandım
Yeri geldi nasihat verdin,
Yeri geldi gü

O sensin
Gönül bahçemin solmayan çiçeği
Her güne yeni umutla başlama sebebim
Aynaya baktığımda gördüğüm
Bana geldiğinde kendimi kaybettiğim
Yüzümü güneşe döndüğümde içimde hissettiğim
O sensin
 
Kelimeleri duygularıma tercüman ettiğim
Her sokak

Bir kapı
aralanır düşünce bulutlarının arasında
Ardında bir yol
uzanır zihnin kuytularına
Ve buyur eder
seni…
‘Hayaller
bekletilmeye gelmez!
Gir içeri!’

Bir dalgakıran...
Dinler etrafını saran denizi...
Mavi bir hikaye yazılır suyun üzerine
Beyaz bulutların eşlik ettiği...
Bir dalgakıran...
Dalar turuncumsu bir hayale
Büyür düşleri anbean
Güneş damladığından üzerine
Bir dalgakıran...
Basar bağrına omzuna yaslanan ay ışığını
Koyu bir s

Pencereye koşan bir köpek
sessizlik
Kendi gezegeninde çırpınıp durur
Geceyle doldurur ihanetin içini
Ve bir korku durur yüzlerde,
Limanda titrek şarkılar,
Ağaçlarla sabah oluyor çorak
topraklar
 
Mazlumların mermi uğultus

Keşke!
Ne acayip bir kelimedir,
Kim bilir neler gizler ardında?
Seni gizlediğim gibi.
İnsan bile bile savaş açar mı imkansıza?
Ben açtım, hem de defalarca
Olmayacak düşlere bağlanmış,
Çok dileğim vardır benim,
İnanmıyorsan sor ağaçlara,
Nasıl da beklediğimi anlatsınlar sana.

Keşkelerimi

Bir kitap açıldı...
Bir tarafında bereketiyle yeryüzü...
Diğer tarafında asaletiyle gökyüzü...
Hikaye böyle başladı...
Kutsandı bu evlilik...
Çocukları oldu
Böyle doğdu insanoğlu...
O yüzden toprak bir ana gibi
Yetiştirdi, büyüttü...
Gök bir baba gibi sardı
Korudu, kolladı...
Yer ile gö

Her köşesinde bir şehit
Giden her yiğide
Ağlayan bir beyit
Vatan
 
Sesi semadan büyük
On sekiz marttan kükreyen
Her çocuk,
Kucağında beslenen
Yirmi üç nisanda yükselen
Vatan
 
Öyle bir nefeslik değil
Her kö

Hani bazı insanlar vardır,
Yaptıkları her şey biraz eksik kalır,
İşte sen onlardansın,
Darmaduman edersin insanı,
Hep bir yanını eksik bırakırsın,
Tam anlamıyla seni düşünmek de,
Tamamen yok etmek de mümkün değildir.
Haziran yağmurları gibisin,
Ne yağdığın belli ne yağmadığın,
Önce hafif

Eylül’ün naifliği dökülüyor üzerimize
Döküldükçe serinliyor
Yaz akşamları güze dönüyor  
Sıcağı sıcağına başlamış yaz aşkları bitiyor
Eskiye dönülüyor, eskimiyor
Yaprak da ağaçtan sıkılıyor haliyle
Toprağa dönüyor
Rüzgar hakimiyetini kurmaya başlıyor yavaştan
Yaprakları birbirin

Bazen sihirli bir değneğin gücüne inanırım aslında...
Sevmek veyahutta değer vermek için hiçbir sebep olmasa bile
siz onu gözünüzde dünyanın en hoş ve mükemmel insanı yapabiliyorsunuz;
Şey gibi biraz da;
Elinizde ve mantığınızda olmadan yapabilmek, değer ve sevgi
yükleyebilmek...
Etraf

Bir gönle yolum düştü ki
Her saniyesi ömrüme bedel
Bir gülüşüne denk geldim ki
Göz hapsi yaşattı adeta gözlerime
 
Bir hayale ortak oldum ki
Mühürlendi kalplerimiz
Hasret dolu ötüşleri oldu
Göğsümde uçan güvercinlerin
 
Yar dedik

Bedenim bir ölüden farksızdı
Ne yazı yaz
Ne kışı kıştı
Biri dokunsa gözlerim ağlayacaktı
Birine dokunsa ellerim, bin ah işitecekti
Uykularımın yerini kabuslar almıştı
Bölük pörçüktü gözlerimin kapanması
Bana simsiyahtı sabahların aydınlığı
Bir serçe kuşuna takılıp gitti aklım
Saçla

Yarım kalanın
bilinmez acısı
Bitmek bilmez
bu gönlümün sancısı
Giden yolun
dönmez geri yolcusu
Yuvasız kuş
gibi uçup da gitme
 
Ağlasam,
üzülsem, kaçsam olmuyor
Taş olsam
dursam, zaman durmuyor
Bu elde
kimseler halim

Hayatın içinden fısıldıyorum sizlere.
Yarınların sabahına, umutla uyanın.
Hüzünlerden uzaklaşın.
Olumsuz duygularınızı, uzaklara fırlatın.
Yeni mutluluklara yelken açın.
Bu hayat ne bekletmeye ne de bekletilmeye gelir.
Doyasıya yaşamak,
İnadına hayallerine sarılmak lazım...
Yarın bugün y

Seni görünce içimin en derininde bir yerlerde,
Bir çiçek açardı gelişine,
Bakınca gözlerinin güzelliğine,
Boyanırdı her yer aynı renge eşsizliğinde,
Adın gelince aklıma içim titrerdi,
Nasıl ürkek bir o kadar da sevinerek,
Seninle başlardım her güne,
Sadece yüzünü gözümün önüne getirerek.

Boğazımda birikiyordu senli cümleler
Bir yutkunamamaktı seni konuşmak
Ölüp ölüp dirilmekti belki de
Sen çok başka yerlerde
Başkalarıyla olsan bile
Bir ümit ağına bağlıydı yaşamak
En deli esen rüzgara inat
Bir kırık ağaç dalına tutunmak
Hep seni anmak
Seni hatırlamak
Bir daha

Sana yine hasretim
Aylar yıllar geçse de
Hala seni beklerim
Rüyalarda gelsene
Silemezsin sen beni
Ne aklından kalbinden
Bir zamanlar demiştin
Yaşlansam da unutmam
Hala gözlerim dolar
Andıkça o günleri
Belki bir kader bağlar
Uzak kalan elleri
Kavuşmamız imkansız
Ayrı yollara düştük
Zama

Aradan geçen onca zamandan sonra,
Tüm kırılmışlıklar, dökülmüşlükler
Tazeliğini yitirmişken,
Sen benden ne umarsın ki, karşıma çıkarsın?
Aklıma düştün mü sanırsın da kendini kandırırsın?
Nasıl zavallısın, nasıl acınası
Ben seni çoktan unuttum,
Yedini de yaptım kırkını da,
Siyahımı da gi

Bir gün çıkıp gidelim seninle
buralardan
Ama ilk önce sen gel buralara
Sesini duysun kaldırım taşları
Nasiplensin bütün kuşlar
Martılar görsün seni
Denize düşsün gölgen
Ben gölgene düşeyim
Ve sonra çekip gidelim buralardan
Gittiğin yerlerde çiçekler açsın
Üzül

Kendiyle olan savaşı sona erdi o gün,
Yorgun kılıcı şimdi yerde…
Kendi kanıyla sulanmış toprağa yüz sürmüş
Ağır ağır yürürken evine...

“En çok yarayı kendinde açıyordu insan…
Bir başkasında değil…
Ve İyileşmek için bir başkasına ihtiyaç duyuyordu…
Maalesef kendine değil…”

Her gün arşın

Kadınsın sen
Hep geriye atılır adımların
Yüzyıllardır ikinci sınıf kaldın
 
Kadınsın sen
Haritada bulamadığım ülke
Yokluğun sığmaz hiçbir yere
 
Kadınsın sen
Ellerin bir adama düşse
Gözlerin kedere
 

Yüzümden bin değil,
Milyon parça düşüyor bu aralar,
Neyin cefasını çekiyorum anlamadım gitti,
Bu şehir yine boğdu beni,
Sıkıştım kaldım, çırpınıyorum
Şehrin boş sokaklarında yürüyorum,
Yolun sonu karanlık,
Yürüdükçe yürüyorum,
Karanlığın ucu bataklık,
Batmaktan korkmuyorum,
Ama böylesine

Seninle uzun yolculuklara çıkalım
Ne çıktığımız gün ne de döneceğimiz gün belli olsun
Sen bana sorma nereye gittiğimizi, ben gözlerine bakarak
çiziyim rotamızı
Hep güneşe dönelim yüzümüzü
Ellerimizin izi semadan eksik olmasın
Geçip gittiğimiz yerlerde tek bi

Akışına kapıldığımız hayallerle başlar
Tozpembe, bulut mavi
Küçücük dünyanda kocaman insanlar
Kalbini kaplamış
Adı aşk mıymış ?
 
 
Kalbinde sen bile yoksun
Denizin tuttuğu yosunsun şimdi
En ufak dalgada kıyıya vurmuşsun
O olmuşsun
Oluvermişsin, birde

Gece gündüz bakışlarını içime
çektim
Bende yoktu böyle bir aydınlık
Her şeye seninle baktım
 
Sabahları değişiyorum geceyle
Yeni bir yüz doğuruyor bize
sabahlar
 
Sonra düşündüm yüzünü
Türkü oldu beste best

Yitik bir zaman geliyor hafızama,
Geçmişe dair en iyi ve kötüler kafamda,
Bir yanım silmeye çalışıyor,
Diğer yarım tekrar tekrar yaşamaya,
Tühler, olsunlar, ahlar, vahlar yetmiyor
Bir sonraki güne devrediyor o kadar.
 
Oldum olası ortalama olamadım,
Kabıma sığamadım,
Dold

Ne kadar üzgün olduğumuzu,
Bilmezler,
Anlayamazlar.
Her ne olursa olsun.
Bunun en büyük ilacı sevgi.
Hayatınıza renk katan.
Seni sen yapan.
Her gülüşüne sebep olan.
Her daim yanın da olan.
Tek sevgi kaynağı vardır.
Kalbimiz de fırtınalar koparken,
Hüzün selleri eserken.
Düşüncelerimize v

‘Bilmeden konuşma’ dedin sözünü
Öyle kör ettin ki gönül gözümü
Herkesin içinde döktün yüzümü
Bundan sonra altın sunsan ne
olur
 
İnsanın bir derdi vardır içinde
Bin kere kırdın da gülü
dalında 
Yer edinmiş katı nefre

Yine sana yazıyorum,
Aslında sana yazıyorum bile diyemiyorum,
Ben bir hayalin peşindeyim,
Hiç olmayacağını bildiğim,
Yalnızca kendimde gizlediğim,
Hesabını kimselere veremeyeceğim,
Bir hayalin peşinde.
 
O hayal ki beni ben olmaktan çıkaran,
Kafamda çelişkiler yaratan,
Kendimi anlamakta zorlaya

Bilinmez bir yerdeyiz
Burada çocuklar bile dilsiz 
İnsanların suretleri belirsiz 
Sesim de kimseye çıkmıyor 
Bana şiir olabilir misin?


Burada yollar uzun
Akrep yelkovanına kırgın 
Yıldızlar yüzyıllardır yorgun 
Bir bilinmeze doğru akıyor gün 
Geceyi görünür kılabil

Güneş, göğü Ay'a teslim ettiğinde
Siyaha çalar o mavi-yeşil sular... 
Şehrin ışıkları dans eder üzerinde
Bir kırık bestedir, sonbahar... 
Aynı ay ışığının altında 
Valse durmuş gölgelerimiz
Ellerim senden uzak
Üşüyorsun... 
Titreyen dudaklarında asılı cümleler
Ar

Artık bütün aşklar paranteze alınsın
Sözlerini duyup da çıkaramadığım bir şarkı gibi hatıramdasın
Açmışsa bozkırdaki çiçekler, iyileşmişse morarmış tırnağım
Bitmesine az kalmış , adını bir tabelada görünce kafa çevirişlerimin

Artık bütün aşklar paranteze alınsın
Eskisi kadar önemi kalmayan,

Kimin iyiliği kibrinden daha büyük
Kim yalanla yenebilir haksızlığını
Merak hangi sorunun çocuğudur
Bilgisizlik ne kadar derine götürür düşünceleri
Hangi yasa koyucu doğadan daha adil
Herkes orta malıdır bu dünyanın
Onca kötülüğe rağmen iyiler nerde
Paramparça yüreklerde her şey nasıl bir olu

Bir şiir yazıyorum sana Amed…
Bir şiir yazıyorum sana hüzün şehrim…
Seni yazıyorum satırlarımda, surların çizili yüzlerine bakıyorum,
Yılların eskitemediği o güzelliğine...
Acı var yüzünde hüzün şehrim...
Ayrılıklar var bitmiş tükenmiş umutlar var,
Kavuşamamanın hüznü var…
Hangi köşene baksa

Baktığımda sana görmüyorsam kendimi,
Suç benim mi, o avare gözlerinin mi?
Yol iz nedir bilmez dizlerinin mi?
Yoksa her şarkıya aynı nakaratı koyan dillerinin mi?
Koymak istediğim yere koyamıyorsam seni,
Kabahatin büyüğü sendedir belki.
Tüm ikiliklerinle deli ediyorsan buna rağmen,
Ve yine san

Bir ipe asmıştın hayallerini
Sessizce giderken
Ellerini emanet bırakmıştın bana
Ben soluk alıp vermeyi dahi unutmuşken
Uykulu gözlerle izlemiştin
Anı diye bıraktığın rüyalarımı
Sen geceyi bekliyordun
Ben gün aymalarını
Vakit ne olursa olsun
Ben hep gelebilmek istedim sana doğru
Geri dö

Karanlıkla yıkandığında sokaklar, temizlenir mi sanırsın zihninin kuytularındaki kaldırımlar?
Ay ışığının altında acımasız bir kurda dönüşürken gündüzleri uyuyan acılar
Katran karası pençeleriyle bir köşeye sıkıştırıp içini paramparça etmez mi?
Düşünceler sıçrar etrafını saran yalnızlığın dört du

Gözlerine düştüm gece yarısı
Şimdi ne dert ne yalnızlık sırası
Bakışınla aydınlandı burası
Güzelliği sana vermiş yaradan

Hayalinle tutunurum geceye
Adını sorsam da bin bir çiçeğe
Tarifin sığmaz kelama heceye
Güneşi göremem yüzün görmeden

Sensiz neyi yazar kalem dediğin
Gözlerin de çözer

Zaman her şeyi çalarmış insanoğlundan,
Önce heveslerini, hayallerini
Sonra sevdiklerini, aşk zannettiğini
En sonunda da kendini, kimliğini
Hem de öyle bir çalarmış ki,
Arkasına bile dönüp bakmadan,
Koşa koşa uzaklaştırırmış tüm yakın sandıklarını,
İnsanı kendiyle bile bırakmazmış,
Öyle hain

Yağmur ipi kopmuş bir boncuk
Gökyüzünden düşen
Ağaca sarılmış telaşlı sincap
Kenardaki taşı okşayan sular
Kıyılarda denizin gölgesi kumlar
Taşların arasındaki direnişin kahramanı o çiçek
Tüyleriyle gülüşler döken genç köpek
Uykusuz gözlerle ayaklarıma dolanan sevgili kedim
Göklere özgürlük b

Gece bugün ayrı bir katran rengi almış,
Kafam dumanlı,gözlerim yakını bile seçemiyor,
Neye tutunsam sanki elerimden kayıp gidiyor,
İçim iyice alacalandı Ey Yar!
Duymazsın,bilmezsin,halimden anlamazsın.
Nasıl yorgunum,nasıl enkaz,nasıl berbat.

Derman kalmadı tutunacak yerlerimde,
Yalanlar uy

Bir ayı oturur dünyada
Yer yer doymaz

Bir yılan dolanır boynumuza
Sıkar sıkar boğmaz

Bir ölüm kusar yüzümüze
Öl öl bitmez insanlık

Bir bomba döker üstümüze
Canlı cansız kalmaz

Bir para atar ortaya
Anında herkesi satar

Bir ordu salar yurduma
Namus şeref kalmaz

Bir fitne sokar

Sevgilim ben bütün şiirlerimi sana yazdım,
Her satırda aslında biraz sen vardın,
Geçmişe yazdım, şimdiye dert yandım.
Her insan bir tarih yazar,
Ben de miladımı seninle başlattım.

Tüm suçlarıma biraz sen kattım,
Ve tüm günahlarımdan da seninle arındım,
Zaman oldu en büyük yaram oldun, kanat

İnsanların üzerinde bütün karanlıklar
Ne sessizlikler duyuluyor
Ne de çığlıklar
Bir karıncanın adım atışı olmuş
Özgürlüğün ayak sesi
Kiraya verilmiş gibi
Tanıdığım bütün vicdanlar
Zordur bu dar zamanda
Acılar üzerine konuşmak
Bir çocuğun gözyaşından
Toprağı çorak bir kalbe akmak
Zor

Yüzüm kırık aynalar pazarı
Ne yana baksam karamsarlık dolmuş ceplerime
Kirpiklerime kadar acı duvarları örmüş yaz
Eski aşkları uykulardan koparsam
Camlar başka bir konu açar mı bilmem
Mademki yoksun silinen yollarda bile
Yaralanırım kalabalığın gölgesinde

Akşamlar unutma mevsimi olmuş herke

Nicedir böyle karalar bağlamadı yüreğim,
Böyle çaresizliğe tutunmadı ellerim,
Eyvallah etmedi geçen bunca boş güne,
Şimdi bu kör kehanet de neyin nesi?

Sen kapılır mıydın dipsiz kuyulara?
Medet ummazdın bunca sıradan lafta,
Takılıp kalmazdın zamana, duraksamazdın
Yorulmak nedir bilmezdi aya

En korkulu rüyalarımın uyanışında
Kan ter içinde uyanışlarımın sabahında
Maziyi güzel bir ah çekişiyle anışımda
Yanımda sen ol ve tut ellerimden

Çaldığım her kapının arkasında
Yürüdüğüm yolların başında, ortasında, sonunda
Ve hiç gitmediğim diyarlardan selam gönderen sen ol ve tut ellerimden

Seversiniz bazen...
Hiçbir mantıklı sebebiniz olmadan, çünkü
Aşk kapısından içeri girdiğinizde karşılaştığınız ilk cümle;
"Sebep aranmaz gönül dergahında, suale lüzum yoktur" diye...
Öyle mukaddes ve acı bir şey ki bu;
Ağlattığı kadar güldürür, hüzünlendirir, mutlu eder...
Aşk bir Abdurrahi

Ben bütün sokaklar sana çıkacakmış gibi,
Öyle serseri serseri yürürken,
Sen gördüğün her köşede dinlendir bakalım bedenini.
Arındıramayacağın ruhunla battıkça bat çamurlara,
Eline yüzüne karalar çal,
Kim ne yapacak senin zifte bulanmış halini?
Peşkeş çek o süslü kelimelerini,
Yeni masumlar he

Gece gece
Do geçiyor bulutların üstünden
Öyle özgür öyle mavi
Tebessümü saklar gibi bakışların
Gökyüzü sığmaz gözlerime sensiz

Re düşüyor ressamın fırçasına
Yeşile boyuyor dünyayı
Umutların kapısı açılıyor birden
Senle doluyor hayallerim
Oyuncak kazanmış
Masum bir çocuk oluyorum
Baksan

İnsan kaç defa yanılır?
Akıllanmak nedir bilmeyen gönlüyle,
Kaç tuzağa daha kaptırır bedenini?
Huzur aramak için oturduğu her gölgede,
Bir fiske daha yemek için mi bekler nöbette?

Öyle zor ki zamana direnerek,
Aynı yanlışa tekrar tekrar düşmek,
Alkış tutmak önce kendi aptallıklarına,
Sonra

Kuşlar hızlı hızlı yiyor cümleleri
Yaşlıların hepsi ayrı kitaplar
Eski dünyalar okurum gözlerinde

Genç kahkahalar yordu
Kıvrak bedenli kızların kalbini

Camlardan çocukluğuma bakıp geri dönüyorum
O zaman eskiyen kelimeler
Daha güzel oturuyor yerine
Mavi renkli, tarifsiz anılar gibi

Gid

İnsan hep mi olmayanı ister?
Gelmeyeceğini bildiğini mi bekler?
Keşkelerini önce sıraya dizer,
Sonra olmayışlarını mı izler?

Bahar da neymiş?
Ben zamansız gelen kışlara alışkınım,
Ellerim titreye titreye donmaya,
Ansızın gelen bir yağmurla ıslanmaya,
Hayatı yarım yamalak yaşamaya adanmışım

Yorgun bir keman kucağımda
Huzursuz ve uykusuz
Daha da çok ağlıyor
Titrek ellerim yüzünü sevdikçe
Avutamıyorum, avunamadığım gibi
İnançsız şefkat teselli etmiyor

Bağrımızda hep bir veda seremonisi
Biliyorum, kayıp gidecek ellerimden
Biliyorum, kuşlar göç edecek tellerinden
Bu bir veda!

Her yerde karşıma çıkmayacaktın
Bana öyle derinden bakmayacaktın
İçimde ateşi yakmayacaktın
Gözlerin gözlerin kalan gözlerin
Ruhumu bedenden alan gözlerin

Bu demde aklıma gelmen boşuna
Seni görsem gitmem kendi yoluma
Hasreti özlemi taktın koluma
Gözlerin gözlerin kalan gözlerin
Ruhumu bed

İyi ki doğdun yüreğimin en güzel misafiri...
İyi ki doğdun bana hayatın anlamını gösteren,
İyi ki doğdun geri kalan ömrüme yar diyebileceğim,
İyi ki doğdun gözyaşımla imzaladığım duamın sahibi,
İyi ki doğdun…
İyi ki karşıma çıkardı seni yaradanım...
Sen gelince yüreğime misafir oldun ansızın

Umutlarımı savurdum gökyüzüne,
Kaldırdım başımı,dağılsın diye bekliyorum,
Dağılsın ki kalmasın aklım,
İyice bir saçılsın etrafa,
Bileyim ben de,
Tüm yollar tek bir yöne gitmekte…
Ne yapayım?
Herkes gibi kısmet mi diyeyim?
Sahte rahatlamalar sağlar mı bana?
Ya da bir kelebeğin kanadına takıl

Gözlerinde birçok sırrı saklayan yar
Adını ne zaman ansam
Seni ne zaman birine anlatsam
İşlerim hep yolunda gidiyor
Rahmet misin sen bana
Kalbimi yoklasam her gün her saat
Seni hissederim her dokunuşumda
Özlemişimdir her atışında
Çık gel ilk güneşin doğuşunda
Birlikte seyredelim batışını
Y

Bütün ölülere sormuştum
Toprak yiyen, toprak içen bütün ölülere
Kimse kendine düşman değildi
Ve can düşmanını sevmiyordu
Ölüm haritada bir nokta
Anlaşılmamış bir alın yazısı
Çizgi çizgi siliniyor

Macando
Günlerden en çok gökyüzünü seviyordu
Hiç gitmeyen o günü

Her insan gözyaşı döke

Seni ilk gördüğüm gün anlamıştım,
Kaçış yoktu tuzaklarından,
Saplanıp kalacaktım sende,
Başımı hangi yöne çevirsem,
Sadece seni görecektim.

Sonra bu eller sana ne mısralar yazacaktı,
Kaç geceyi zor sabah edecekti bu gözler,
Her güne seni görebilme ihtimaliyle başlayıp,
Türlü bahanelerle ka

Kutsal geç kalmalar kendiliğinden mi büyüdü?
Mışıl mışıl bir hayat bana göre değil
Pes etmek hiçbir acıyı dindirmeyecek
Birbirini ezen iki dudak unutturacak
Vaktinden önce sönen iki gözün acısını
Yoldaş olmak ışık olmaktır
Hem de eşek sudan gelinceye kadar aynı dirençle

Fotoğraflar özlemle

Bazen bir cümleyi dile getiremeyecek kadar aciz hisseder insan kendini...
Belki de asıl bu acizlik bir güçlülüğün sembolüdür,kim bilebilir ki?.
Hayatımızın hemen hemen her evresinde farklı insanlar tanırız; kimisini sever, kimisine bakar, kimisine bir anı bırakır ya da alıp yolumuza devam ederi

Mevsim bir türlü yaza dönmedi,
Çiçekler açtı da boynunu eğdi,
Güneş de onlara hak verdi,
Yüzünü iyice gizledi.
Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek,
Dengesini yitiren evrenle bir olup,
Gönlünü eylemek,
Kendi karanlığında başkaları da
Kör olsun istemek,
Doğru mu yapıyorum bilmiyorum ama,

Gülüşlerinden dökülen papatyalar sarıyor ayaklarımın dibini
Gözlerinden okunan sözler dolduruyor kalbimi
Yüzünde biriktirdiğin o masumiyeti içimde hissedebiliyorum
Geçtiğin sokaklardan geçip
Bastığın taşlardaki ayak izlerini takip ediyorum
Gittiğin yollarda yorulmak istiyorum sevgili
Der

Ahmakça sinirlerim ağzıma tükürdü
Sessiz girişler yapmalıyım kitaplara
Kafiyesiz gün doğmuyor sevgilim
Sesli olsun gülüşün ya da bağışla beni
Gülüşünü yıldızlara bağlıyorum
Göç vakitleri özgür sayılmam
Uyku kadar düşkünüm sana da
İçim dışım şiir
Aklım fikrim sen

Bitlis’te beş minare dinle

Uzun zamandır yazmıyorum.
Yazmıyorum değil yazamıyorum.
Kalemi elime alıyorum ve uzun uzun düşünüyorum sadece.
Bir bakmışsın bir saat, bir bakmışsın iki.
Önümdeki sayfa boş, yüreğim ise uçurum.
Yazacak çok şey var lakin olmuyor.
Burayı boş bırakmak da istemiyorum.
Kelimelerimiz,
Yüreğimizden

Alnıma değen yağmur damlaları
Bana hep bir şeyleri anımsatır
Sensiz yürüdüğüm sokaklarda buldum
Yaşanabilecek en ağır duygunun uzaklık olduğunu
Oralara da yağmur yağar mı sevgili
Islanır mısın bensiz de
Yürür müsün geceleri ıssız sokaklarda
Sorar mısın yağmura beni
Konuşur musun gökyüzüyle

Yaşamak istiyorum
Ağaçların evlerden büyük
Ormanların insanlardan çok
Toprağın betonu ezdiği
Kuşların özgürce gezdiği bir yerde
Yaşlanmak…

Yaşamak istiyorum
Hastanelerin bomboş olduğu
Zindanların kimsesiz kaldığı
Adaletin dalga dalga yayıldığı
Bir yurtta yaşamak…

Yaşamak istiyorum
B

Geceleri severim ben,
Uyutmaz insanı,
Siyahı tatlı gelir,
Yasını daha bir ağır tutturur,
Sırdaş olur,yoldaş olur,olur da olur…

Bir kere karanlığa gömüldün mü,
Aydınlık bile yüzünde emanet durur,
Yorar insanı bu geceler,perişan eder,
Bir o kadar da olmazları olur eder.

Bazı şeyler olmuyo

Aşıklar yaradan kurtulmaz derler ya
Hergele gülüşlü biri tarafından
Beklenmedik bir anda terk edilebilir insan
Hayaller hala sonu gelmeyen ipuçları
Seneler üstü gözyaşı izleri
Yollar da yarım kalabilir benim gibi
İçimizde konuşan ağaçların boşluğu
Tek koluyla yüzlerce cinayet işler bir acı
H

Güneş “Gel.” dedi.
“Aydınlığımla ışıldasın yüzün.”
Gece “Yok.” diyerek kanıma girdi.
“Sen bensiz edemezsin,
Işıksa,o bende de var.
Yeter ki karanlığım seni ürkütmesin.”
Gönül ne ettiyse olmadı.
Asıl muhtaç olduğunun,
Aydınlık olduğunu bile bile,
Kendini teslim etti zifiri karanlığa.
“Ols

Dolmuyor mu gözlerin?
Düşmüyor mu yüzün yere?
Yanağından bir damla süzülmüyor mu?
Yarin yüzü aklına gelince…

Titremiyor mu ellerin?
Dizlerinden derman çekilmiyor mu?
Sönmüyor mu ocağın?
Yarin sözleri aklına gelince…

İnsanın hiç gönlü acır mı?
Acırmış elbet
Dermansız kalınca yüreği
Yüz

Herkes kendini kandırıyor
Kendine yarından bir beyaz sayfa seçiyor
Sana hangi hava esecek bilemem
Üstelik ben biraz dumanlıyım
Akşam olmadan tüm balıklar uyudu
Bardaklar şimdi kendini içiyor
Yelkovan bir zamanı kesiyor
Duvara asılı yorgunluğum
Seni hangi takvimde unuttum bilmiyorum

Kendim

Öfkesi cehennemidir insanın,
Merhametiyse en büyük yenilgisi,
Ben en çok kendimle baş edemedim bu hayatta,
Öncelerimle hesaplaşamadım,
Ne yenilgiyi kabullenebildim,
Ne zaferlerimle yetindim,
Arada derede kalmışlığıma yorgun düştüm,
Sürgünlere verdim kendimi de,
Dindiremedim yüreğimdeki ateşi

Çaresiz kaldığımız zamanlar oldu.
Tutunduğumuz dalların kırıldığı.
Gitmez dediklerimizin gittiği.
Olmaz dediklerimizin olduğu zamanlar.
Yaralarımızı sarmaya bir cümle bile bulamadığımız zamanlar.
Siz hiç yalnızlığınıza sarılıp uyudunuz mu..?
Ne gam kalsın, ne keder.
Umut dolsun yüreğimize.
H

Seni çok bekledim
Yolunu çok gözledim
Hep seni istedim
Sabrettim, dua ettim
Bu arada çokça acı çektim
Sendeledim, düştüm durdum
Yıkıldım, toparlayamadım
Kalbim parça parça kırıldı
Birleştirmem çok vakit aldı
Hayallerim yıkıldı
Ümitlerim soldu gitti
Artık yolun sonu dedim
Teslim oldum, ka

Körükleme artık,
İçimde sönmeye yüz tutmuş şu ateşi,
Beni bana bırak,
Yanacağı kadar yandı bu gönül sana,
Gayrı yorgun düştü,dinlenmek ister
Nasıl bir bencillik bu sendeki?
Hem senin için tutuşmamı istersin,
Hem de tek bir alev bile sana sıçramasın diye,
Kendini çekersin,
Ama bil ki hata ed

Katran karası gecenin koynunda direnen bir mum gibi
Işık saçmaya devam ediyorsa içinde bir yerlerde
Yana yana tükendiğini görmüyorsa gözlerin
Eriyip bittiğinde senin de kararmayacak mı için?

Zaten bitmeye yüz tutmuş bir mumun ışığı
Ha söndü, ha sönecek…
Başkasına üfle demeye dilin varır mı

Perişan haldeyim fukaranın suratı gibi
Eski bir mektubun
Acınası izi çekmecemde
Kendini kapatıyor

Adresi hüzün yüklü meseleler
Yakama yapışıyor üstelik
ellerim zindan duvarı

Affet Liza susmalıyım
Kağıtlar çocukluğumu uzattı bana
geçmiş başlıyor

Sesimde titriyor yüzün
Ki gözyaşlarım

Gözleri dünyama hükmedenim
Sözleri yüreğimi hem yakıp hem serinletenim
Gelişin kazanılmış bir zafer midir bana
Bu denli gönlümün dilinden anlayışın
Aynı hayalleri aynı anda
Aynı duaları hep aynı vakitte yapışımız
Neyin mükafatısın sen
Söyler misin bana
Birgün sahiden gelecek misin
S

Bir şey var bende,
O umursamaz gibi görünen hallerimde,
Adın geçince titreyen kirpiklerimde,
Seni görünce birbirine dolaşan ellerimde,
Sana ait bir şeyler var.

Şu aralar oldukça yoğunum,senli sevdalara daldı aklım,
Fazlaca yazıyorum sana,
Bir düşünüyorum,pir yanıyorum,
Yolun başı da sonu d

Hatırlamaya çalışırken unuttum ve bozuldu tüm ezberlerim
Yerinde kullanılan bir silgi baştan yazabilirmiş yeni bir hikayeyi
Ya da doğru elde tutulan bir kalem silebilirmiş önceden yazılmış tüm cümleleri

Güneş’in yanakları ıslandığında kararan çehresini aydınlatan bir gökkuşağı gibi
Zıtlıklarl

Söylenecek o kadar çok şey varken
Dilin lal olmasıdır sessizlik…
Yüreğin feryat figanken; içine atmaktır sessizlik…
Acıyı içinde yaşamaktır sessizlik…
Sessizlik en kötüsüdür…
Yüreğinde dökülen her kelimeyi,
İçinde dağlamaktır sessizlik...
Kimseye dökememektir içini...
Meraktır, hasrettir,

Kelimelerin arasında kaybolup adını bulmaya çalıştığım sen misin
Her harfine bir ömür feda etmek için aradığım sen misin
Nokta koymadan, üzerini karalamadan yazdığım
Her okuduğumda gözlerimi dolduran sen misin

Sen misin yüzüme güzel gülücükler atan
Hasreti bağrımın en derin yerinde yatan
Her

Ay geceye düşüyor,gece ömrüme değiyor
Kulağıma bir tını çalınıyor,
Kapamışım gözlerimi,
Hemen havaya girmişim…

Sesi öyle yakından geliyor ki sorma,
Öyle tanıdık,öyle hatırımda
Yüzümde gerçek bir tebessüm,
Sonra ses uzaklaşıyor,korkuyorum
Gitmesin istiyorum.

Tutmaya çalıştıkça üşüyor ell

Göğüs kafesimden bir yol uzanıyor nefes nefes yükselen göğüs kafesine…
Kalplerimiz birer kuş misali…
Gelmiş gibi göç mevsimi, sarıyor etrafımızı sıcacık, Güneşli diyarların özlemi…
Usul usul beni çağırıyorsun, duyuyorum…
Gözlerim hasretle değdiğinde bizi buluşturan göğe, uzakları yakın kılıy

Canı cananını aşmış.
Elini attığı her yerde acılarından izler bırakmış.
Elinde tuttuğu mikrofon olmuş kaderi.
Daha on yedisinde içindeki melodiye kaptırmış kendini.
Yürümüş,
Yakacağını bile bile ateşte pervane olmayı seçmiş.
Tıpkı o dilinden düşürmediği pervane böceği masalı gibi.
Ah

Ben gönlümün girizgahlarında,
Sana gül bahçeleri vaat etmedim,
Kandırmadım seni allı pullu cümlelerle,
Sen dikenlerimi sevdin benden önce,
Yüzüm suyum hürmetine dayanmadın,
İçinde açtığım yara bere izlerine.

Sen imkansızı gördün bende,
Bile isteye düştün, benim karanlık mabedime
Kendini zi

Kırk dağ dolandım
Kırk ev kedisi gibi sahipsiz
İçimde vakitlerden sessizlik
Derinliklerinde bir madenci kuyu kazıyor
Karanlığın örgütlediği gecelerde
Kim varsa kendine acıyan
Yüzü aynalarda kızıl kurban

Bir kahvenin yanında
Kırk dereden su geliyor / hatır için
Gönlü soğukta oturan kim var

Üstüme yorganı çeksem
Altında hiç kıpırdamadan saklansam
Kaygılarım beni bulabilir mi?
Kapıları üstlerine kapatsam
Kilit üstüne kilit vursam
Korkularım gelip yine içime sızabilir mi?
Yerin en dibine girsem
Suçluluk duygusu beni yine ele geçirir mi?
En derin uykulara dalsam
Kötü rüyalar be

Soğuk iklimlerden koşup geldim sana,
Yamalı aşklardan sıyrılıp koştum kollarına,
Titreyen bedenimle sar istedim beni,
Unuttur soğukluğumu,ısıt üşüyen ellerimi.
Çok da değil hani senden istediklerim,
Unuttur kirlenmiş tüm sevdalarımı,
Korktuğumda sımsıkı dolan boynuma,
Ağladığımda ellerinle si

Göğün üzerinde simsiyah satenden elbisesi…
Yıldızları bastırırken göğsüne,
Usul usul indi işte gece üzerime.
Penceremden sızarak içeri,
Siyaha boyadı duvarlarımı.
Sonra uzanıp doldurdu
Sol tarafı boş yatağımı.
Soğuk elleri değdiğinde tenime,
Titredi her bir zerre.
Hatırlansın, şeb-i hicran

Ben bir mahpusum bitkin duvarlar ardında
Paslı demirler bağlamış kaderimi
Sen ise engin bir denizsin en uzaklarda
Ara sıra fırtınalarla şımarıp
Uzaktan dokunursun duvarlarıma

Sen bir gittin mi
Aklımdan gitmezsin.
Gelip geçenlere bakarsın bensiz
Hasretin kokar limanlardan.
Bense görmek is

Gözlerin gözlerime değince
Yeni bir çağ başlardı yüreğimde
Tabiat bembeyaz bir gelinlik giyerdi
Yeşil elbisesi ile gülücükler saçardı
Damla damla düşerdi gözlerimden

Merhametinin kokusu burnuma gelince
Sen dolardın ciğerimin her köşesine
Kalbimi her yokladığımda ellerimle
Seni buldum, seni

Yeni günü avuçluyorum her kalkışımda,
Bu sefer olacak diye diye kendimi kandırıyorum,
Sövüyorum yedi ceddine viranelerimin,
Şöyle sağlam bir silkeliyorum çaresizliğimi,
Her seferinde de kendi enkazımın altında eziliyorum.

Derdim başımdan aşmış, dağ olmuş
Yollarım çatallanmış çıkmazım olmuş

Uyumuştu aydınlık, köhne pencerelerin ardında,
Uyumuştu merhamet, vicdanı susturulmuş ruhlarda
Uyumuştu bütün sevgiler,
Uyumuştu sevdiklerim...

Bir karanlık ezgi kulaklarımda
Hatırlatır sonu gelmeyen hüznü
Kirpiklerimde kırılan rüzgâr…
Uykuya çağırıyor beni de
İçinde kaybolduğum dipsiz k

Karanlık bir fırça aydınlatır bir resmi
Evlere sığmayan ıssız odalar kara bahtımız
Bilmem kaç zamandır böyleyim
Bir fırtına vurdu beni

Kaygı, yılan ıslığı gibi sessiz yıkıcı
Vaşaklar karlı bozkırları yürütüyor
Yeni kelimeler öğrendim eski aşklardan
Pişmanlık bir başvuru kaynağı
Meydan La

Sarmaşıklar dolanın taze fidanların boynuna
Özgürce kanat çırpın kuşlar
Çiçekler ayı taşısın koynunda
Yavru ceylanlar gömülsün otlara
Kurt ulumaları boğdu uçak seslerini
Taşlar yar olsun yağmura
Yolları kaplasın yeşil otların yürüyüşü
Sebzeler meyveler dilediği gibi büyüsün
Solgun durmasın b

Bir kadın var hayalimde.
Rengarenk tülden saçları savruluyor rüzgârda.
Meydan okurcasına bakıyor göğe, güneşe.
Bir kadın var hayalimde, ismi Leyla.
Kimsesizler mezarlığına gömülmüş bedeniyle, yaşadığı acılar çıplaklığını delmiş duruyor karşımda hoyratça.
Bir kadın var hayalimde, sırtında

Sen şimdi uzaklarda
Ayaklarını yere vura vura yürüyorsun ya
Benim burada içim gidiyor
Sen bana ben sana dokunamasam bile
Bastığın bir toprak parçası da ben olsaydım

Yürüdüğün yollarda kaybolsam
Vurulup düşsem, kalkıp sana koşsam
Uzansam sana doğru nefesini duysam
Ciğerlerine çektiğin bir

Biraz daha fazla gidesim var şu aralar,
Epeyce bir gelmeyesim,
Kimseye haber vermeyesim,
Her şeye, herkese yüz çeviresim var

Ama çoğu kez istemek yetmez,
Beklemen gereken zaman vardır,
Seni durduran yollar,insanlar
Herkese akan,bir sana gelince duran
Hayat vardır mesela.

Yükün ağırdır,

“Elin yoktur iş üstünde Karanlıkta söz edersin”
Pîr mehmed (18.yy)


Güz yaprakları alacaklı bahardan
Kalmışız biz kış içinde

Alacakaranlık el koydu
Sus bıraktığımız boşluğa

Utanmanın çocukluğunu geçerek
Trenler gider

Ben seni karmakarışık gecelerimin,
Suskun sabahlarında tanıdım.
O zaman çarpıldım gözlerine de ,
Alamadım kendimi sana meyletmekten.

Yanlıştın benim için Ey Aşk,
Ruhumun gemilerini yaktım,yıktım uğruna
Şimdi söylesene hangi deniz alır beni kabul eder?
Hangi gecemin sabahında seni düşünmekt

Duvarlar arkasında gizli komşular
Aşırı kilo haritasında yer beğeniyorlar kendine
Hazır yemek masaları uzak coğrafya
Korkunç haberler çağında akşamlar
Suratı anlaşılmayan beyaz maskeli insan kırıntıları
Kuyruklarda savaşı bitirecekler sanki
Dezenfektan altının uzaktan akrabası
Harabeye döndü

Tesadüfen yaşıyorum,
Tesadüfen gördüm seni,
Tesadüfen sevdim sanki,
Tesadüfen bakıyorsun bana,
Ah gözlerimiz rastlaşmasaydı,
Gelmeseydi kokun,
Çarpmasaydı ellerin, ellerime,
Susmasaydın, bu kadar bağırarak
Nasıl sevecektim seni tesadüfen,
Söyle Müzeyyen;
Bütün bu yaşananlar, tesadüf mü sah

Zaman çok şey aldı benden,
İyiye,güzele ait ne varsa,
Çaldı,götürdü başka diyarlara
Senden de aldı mı, merak ediyorum.
Yoksa yaptıkların yanına kâr mı kaldı?
Ya da her güne eksilerek mi başladın?

Başka hayatları olan bir sen ve ben var artık,
Kafada tonlarca soruyla birlikte azat ettik birb

Özenle yazıp çizdiğim, olmadı deyip buruşturduğun bir kâğıt gibi…
Hafızamın çöp kutusunda geri dönüşümsüz bir sürü hikâyenin arasına
Kolay mıdır tutup sürüklemek bizi?
Direnen bir ben miyim sahi?

Bu hikâyeyi geri dönüşüme atsak kaç aşk daha çıkar?
Kıyım kıyım kıysak daha kaç yüreğe sığar?
K

Orada olmalıydın o gün
O zaman okurdun olacakları

Onsuzluğuma okul oldu olanlar
Oğlum olacak, olsun onurlu
Obur olsaydı olay olurdu

Otağımda ordusunun okları
Olur olmaz okuduk Osmanlı’yı

Okaliptüs okşadı onulmazı
Orak olmaz ocak ortasında

Oynak omlet oda

Sana yüksek perdelerden şiirler getirecektim.
Soğuk günlerin karanlık akşamlarından.
Seher vakitlerinin en ücra köşelerinden.
Ne geldiyse elimden ya da geçecekse kalbimden.
Gelirken sana, bizzat senin karşına.
Gözlerine bir kere daha bakmanın verdiği;
Sobada köz olmuş kömür kırmızısı rengin

Saat gecenin körü,
İnsanlar bilmem kaçıncı uykusundayken,
Ben kafamdakilerle boğuşurken,
Belkilerle, acabalarla uğraşırken
Kaç zaman çaldın benden Ey Zalim Sevda!
Kaç gece eskittim uğruna?
Kaç yeminden döndüm yolunda?

Döndüm de ne oldu ?
Başım kendini göklerde mi buldu?
Zoraki uykulardan

Karşıma dikilen dağlardan inip geliyor
Arada kalmışlığı mayısın
Umut kıyılarımda dolaşan bir karabatak gibi bata çıka
Kuzguni tüylerinden damlıyor
Ve yüzümde çaresizliğin serinliği
Hatırla ki “Çıkmaz sokaktasın”

Önümde uzanan o derin denizin dibinde
Siyaha çalan bir istiridyenin içinde
P

Çamurda türbeleşen her çiçek bilir ki
Barış her tapınağın kilidi
Ortadoğu bataklığı kir pas içinde
Gözlerim şarapnelle parçalandı
Dişlerim küfrün mengenesi

Bir savaş tutturmuşlar gözyaşlarını bilemek için
Aptallar bunlar çeyrek dönümlük insanlar, kurak
Rüzgar mermerin koynuna giremez
Kurşu

Önceleri!
Ah önceleri!
Hayat basit bir sahneydi!
Âşıktı adam kadına, üstelik tek taraflı değildi hisleri.
Kadın da âşıktı adama, nicedir birleşmişti elleri.
Hayat bir tiyatroydu adama göre,
Kadınsa başrolü kapmış olmanın hevesinde.
Günün sonundaki alkışlar için yarışmak gelmemişti akıllarına

İnsanız ya meyilliyiz en afili yanlışlara.
Yapsak ya iki üç yanlış daha.
Zaman sen beni çağırsan, yanına geleceğim süre kadar hızlı geçiyor.
Kırsak ya kalplerimizi tam orta yerinden, iki üç defa daha.
Çok mu doğruyuz?
Neden, ne için bu kusursuz olma çabası?
Olsak ya birlikte, kusursuz dizilmi

Çaresizliğin dibi olur mu?
Olur, en çok da çaresizliğin dibi olur.
Gidecek başka yol,
Olunabilecek başka yer yoktur.
Dibin dibidir, yolun sonudur.
Tünelin sonunda ışık yoktur.
Yalnızlık kol gezer yollarında.
Umutlar bitmiş,
İhtimaller kalmamıştır.
Akbabalar tependedir,
Çakallar peşi

Dua kapı çalmaktır,
Nasipse teslimiyet.

Hayrın kapısı sabırdır,
O' dur karıncayı bile yolundan şaşırtmayan kudret.

Çıkarır mı karşımıza namütenahı ?
Uzakları yakın eden mukadderat.

Gönül gönüle değer de yol mu dayanır?
İçi zarif kalplere yolculuk et.

İyi şeyler birdenbire gelecektir.

Şimdi yeniden başlamak,
Görmeyen birine,
Tüm yolları tarif etmek gibi boş,
Ya da duymayan bir adama,
Güzel bir melodi çalmak kadar anlamsız,
Ve korkak bir kadına,
Yüreklendirici akıllar vermek gibi gülünç.

Öyle koca koca laflar edip,
Altında ezileceğin sözler söylemek değil marifet,
Yerin

Cinsiyetim ne olursa olsun.
Bir anne gibi düşünüyorum.
Bir anne gibi seviyorum.
Bir anne gibi hissediyorum.

Hayalini evladı geleceğine koyan
Dualarını onun için eksitmeyen
Her anını onu düşünerek geçiren
Bir anne gibi hissediyorum.

Ağlamasıyla dünyası yıkılan
Gülmesiyle mutlu olan
Evla

Kavuşurken akreple yelkovan
Daha da ıssızlaşır mı insan?
Gecenin ortasında yapayalnız…
Iskalarken kendini
Tam on ikiden vurur zaman!

Yaralanır en derinden
Film karesi gibi durur o an
Bir dipsiz kuyudur hafıza
Tekinsiz, karanlık sularında
Boğulmaya yüz tutar…
Yüzme bilmeyen anılar…

D

Dışarda bir şeyler oluyor
Tiyatro da olabilir
Oyunun sonunda beni bekle
Üzme bilmiyorum

Mekan hakikat, zaman şöyle dursun
Umudum bir eriğin dalında çiçek
Dalı kıran eller yakınımda
Kalbim her yerden ağrıdı
Üzme bilmiyorum

Yol şifadır başka yollara dolanır
Ne tuhaf birbirine benzemiyor

Kumdan kaleler savruldu rüzgârda.
Sahilde iki çocuk birinin elinde kova, gözleri hanımeli,
Birinin elinde kürek, gözleri nemli.
Deniz durgun gün batmak üzere.
Tuz ve yanık yaz kokusu sinmiş kayıkçı amcanın üstüne.
Sahilde iki çocuk birbirlerine doğru koşuyorlar hızlıca.
Birinin elinde kâğı

Kahvenin acı tadında ezberledim yüzünü.
Sigaramın dumanında kırptın gözlerini.
Hiç saklayamadım gözlerimdeki hüzünü,
Ve hiç tanıyamadım, bileğindeki izini.

Konuşuyorsun, anlatıyorsun en içindekini,
Sunuyorsun, kabuslarıma giren iki seçimi.
Susuyorum, yüzünü biraz daha incelemeye,
Sen ki, ak

Sen, aydınlık bir gün ışığı bazen karanlık bir gece
Gönlümdeki hüzün.
Sen hep bir parça ben;
Ve ben içimde muazzam bir sen.

Sen, tüm karamsarlığa çekilmiş çizgi,
Söylenebilecek en güzel cümle,
Ömrümü uzatan yüzünden,
Ne daha değerli olabilirdi ki senden.

Sen, yazılmış gibisin hece hece

Aklımla vicdanım arasında debelenip duruyorum,
Sussam rahat bırakmayacak,
Konuşsam kanatacak türden bu gelgitler,
Şöyle çıksam sokağa,
Avazımın çıktığı kadar bağırsam,
Var gücümle naralar atsam,
Rahatlar mıyım acaba?
Ben ötekileştim,değiştim
Mantığımla sürüklendiğim bu yollarda,
Durdum,dinl

Herkes sever papatyaları
Sende sevdin papatyaları seveni
Sebebi budur katİl papatyalar
Ona dair bir cümle
"Papatyaları severdin değil mi?"
Anımsadığın umduğun soru cümlesi

Kalbimin kalbinin kalbi

Kazıdın bir gencin aklına
Papatya sevdasını
Kaktüslerde güzeldir aldırma sen onu
Yaprakl

Şiir şairin cevapsız çağrısı
Yankılanmıyor ucuza kapatılmış
Tişörtlerin rengi kadar
Kitaplar tek kullanımlık bile değil
Kapağında bir hüzünlü sözün mührü
Atılmış bir kenara

Düşünmez toplum siyasetin pis kokusunda
Yahut ev bozan evlilik programlarında
Sinek bile boşa vızıldıyor açık perdele

Sonu görünmeyen deryalardayım
İçinden çıkamadığım hülyalardayım
Tabelaları seni gösteren yollardayım
Ben ömrümü sana adamaktayım

Sana gelmek için düştüm yollara
Seni bulmak için çıktım yollardan
Seni aramanın güzelliği ile bu yollarda
Kendimi bildim, kendimi buldum

Gözlerin hep gözle

Telaşımız var.
Olandan farklı görünmenin,
Aynayı kandırmanın telaşı var.
Bittabi yalnızlık korkusu
Ortam kurmanın telaşı var.

Kalbi, yüreği yok saymanın
Aşka mağlup olmanın telaşı var.
Kendini kendine bırakmamanın
Sahte mutluluğun, asil yalnızlığın,
Maskeyle yaşamanın telaşı var.

Ağzı

Bir dost versinler bana
Gecem olsun gündüzüm
Karşılığı isteyen dolu sevdası
İçi dışı her şeyi bir olması

Koca bir bir sır versin bana
Ağzım olsun düğüm düğüm
Sorulursa en büyük özelliği
Dostum önünde bir yürek dursun

Bırak kötü gün dostluğunu
Kötü gün olmasın, olursa da
Yolda geçen bi

İncecik hayat çizgisi üzerinde yürümeye çalışan bir cambaz gibi,
Doğumuyla başlar hikâyesi…
Aldığı ilk nefesle imzalar ölüm sözleşmesini,
Terazisiz her an düşeceğim korkusu sarsa da
Ne gariptir ki, insan ölmek için yaşar!
Yaratıcının en büyük şakasıdır bu
Ve yaşadıkça, altındaki ince espriy

Sizi tanımak kirlenmek demekti
Kirli koltuklar gibi rahatsız ettiniz gözlerimi
Yalanla doğup kinle ölüyordunuz
Soğuk soğuk

Nefretiniz sığmadı gecenin alacasına
Yalancı namazlar kıldınız vicdanınıza dönmeden
Gülüşünüzden bile kir akıyordu yüzünüz sahte
Takma yüzünüzde unutulmuş idam ade

Adım kaktüs benim.
Çiçekleri sever O ve onun gibiler, lakin sevmezler beni.
Oysa ben de bir çiçeğim. Üstelik en az su ile beslenenlerdenim.
Dikenlerim var nergis değilim elbet. Suç mu?
Sahi kabahat mi?

Adım kaktüs benim.
Kavuşamayan âşıkların hediyesiyim ya da yalnızların bilmecesi.
Şairler

Beyoğlu’nun uzun ve kuytu sokaklarına ait,
Sanırım sene 1980 ve o siyah beyaz.
Öyle umarsız, öyle dağınık, öyle buğulu gözleri,
Galata tarafından bakıyorum ona, öyle seyir ediyorum.

Güneş yok, hava parçalı bulutlu,
Gözlerinde yağmur birikmiş, susuyor.
Konuşsa yağacak, bir konuşsa sırılsıkla

Ah gece, kanatlarım olan gece
Bir kez de sevdiğimle kavuştursan ya beni
Hep yalnızlık diyarlarına çizilmiş rotan
Güneşle kaybolup geceyle çıkan
Yıldızların ışığı değil mi bana umut satan

Gece ah gece...
Sevmek hangi duyguların mekanı
Hangi acıların durağı
Bir konuşsan dile gelsen
Kaç şiir

Gönlümün havasına ve toprağına
Gözyaşlarımın suyuna kadar düştü cemre
Gitmemek üzere gelecek bir bahardır bu
Solmamak için açacak bir çiçektir

Sevginin kıymeti düştü havaya
Merhametinin damlaları toprak ile buluştu
En serin sularda buldu gözlerim gözlerini
Bu bahar hiç gitmeyecek gibi geldi

Ey gece boyunca sızlandığım ateş
Beni yakan kavuran güneş
Ey günlerimi geçirdiğim kardeş
Yollarımın küsüşü sana değil
Sana değil mezarlıkların ölümü
Sana değil yıldızlarımın dönümü


Köz kor içinde
Can kan içinde
İki bakışsız kuş, bir yürüyüş
O muydu Allah’ım bu ses
Yürek yangın içi

Bir gece vakti,
Yağmurun sesi
Kafamın içinde sevdanın sesi
Ne söyler bilmem bana
Sesli sesli.
Burnumda tüter özlenilenlerin hasreti
Dalıp gittiğim uzaklardan
Bilmem nasıl gelinir geri.

Bir gece vakti,
Parlarken sokak lambaları
Gözlerimde hatıraların yaşı
Sorgularken dünyayı.
Yıldızla

Eskiye uzanıyor gözlerim
Dalıp gidiyorum sessizce
Usulca yaklaşıyorum
Anılara, yaşanmışlıklara
Hepsi özenle saklanmış
Her birinin yeri ayrı ve özel
Güzel günlerdi diyorum
Yitip giden güzel günler
Hatırası kendisinden de güzel
Hatırlamak bile yetti diyorum
Güzel yüzünü ve gözlerini

Bugün ilk defa gözlerine baktım,
Kendimi gördüğümü anladım,afalladım
Tarifsiz duygusuz alır oldu içimi bu aralar,
Beni benden çalar oldu,
Aklımda hiç yokken aklıma düşer oldun,
Git işine,çelme aklımı,kafamı bulandırma,
Yok yere beni sevdaya atma.

Ben yazamam öyle sevda şiirleri falan,
Aşkı

Sıkışıyor göğüs kafesim
Ve gittikçe daralıyor amansız bir savaş meydanında
Çaresizce yaralanan kalbim…
Keskin hançerleri saplandığında hainliğin
Kifayetsiz kalırken tüm dünya,
Anlamı boşalıyor bağrımda büyüyen kelimelerin…

Hatıralarımda canlanıyor
O çok sevdiği uçan balonunu kaçıran çocu

Erkekler beklemeyi seçer
Kadınlar gelmemeyi
Papağanın gagasında evrildi diksiyon

Unuttuğum bir sürü şey var
Seni niye unutamıyorum
Sesin başka bir versiyon

Acı ödenemeyen bir borçtur
Varsıl hükümetler tepemizden dökerken
Hayatla bağlantımız var az da olsa süspansiyon

Ayet gibi kadınla

Çaresizlik boğazımda bir yumru gibi,
Boğar beni
Hıçkırıklarım süzülür yanaklarımdan,
Damlar kaderin kandiline,
Dokunamam donar ellerim.
Söyleyemez dillerim,
Söndüremez ateşini,
Yüreğimin.

El açar yalvarır günlerim.
Saçıma düşen aklardan
şikayetim.
Durduramam koşar akrebim.

Sezer beni

Bir çığlıktı sustuğum her kelime
Her sustuğumda canımı yakan
Canımı yaksa da içimden atamadıklarım
Atmaya hiçbir zaman kıyamadıklarım
Zamanla birikip bir dağ oldu sanki bana
Bu öyle bir dağdı ki sonunda suskunluğa
Mahkum etti beni
Konuşsam ne olacaktı
Kim anlayabilirdi beni satırlardan başk

Beklemek tüm duyguların ötesinde bir şey,
Kaybolmak gibi,boğulmak gibi
Hayatın sana sunduğu tüm tatlardan
Mahrum kalmak gibi.

Ne zordur aslında,
El etek açmak zamana,
Avunmaya çalışmak kendi yalanınla,
Tüm kusurları,ayıpları gizlemek çabayla
Ama aslında en çok da,
Kendini avutmak günün so

Çocukluğum dağların tepesinde,
Tam anlamıyla özgürlüğün tadıyla
Gördüğümüz her deliği yılan yuvası sanıp
Beklerdi aramızdan bazıları, deli cesareti
Biz de beklerdik yılan çıkarsa diye
Elimizde sopa birimize bir şey olmasın diye
Dostluk mücadelesi
Dağın tepesinde gökyüzüne el uzatmak
Orda an

Tutuşuvermez mi ruhu, aşkla kalbine kıvılcım sıçrayanın?
Mahiyetini fark etmeden gönülden bir temenni düşüvermez mi ebediyete?
Varsa bir bildiği o yüce ilahi planın…
Münferit bir yazgıda
Mültefit bir kader sapağı…
Filhakika ateş bu!
Filhakika yakar ruhu!
İşte vakit bu vakit
Okunur selası, h

Mağlubiyetler yontuyorum zamanın kertelerinden
Küfürler pencerem temiz hava aldığım
Açıyorum mütemadiyen

Bu dünyanın dolusu dolu boşu boş
Kimse artık yasaların emrini dinlemiyor
Kurdun geçtiği yerlerde

Pembe havalarda kutsal duygular
Çocukluğumun yorgunluğu da geçmiyor
Baharın kenarında

Bir yaz yağmurunun ıslaklığı var gözlerimde
Silinmişliği var yanaklarımda yılların
Adanmışlığın yorgunluğu omuzlarımda
Doğrulup ilerlemek ne zormuş bu yüzyılda

Tiksindim sınırsız arzulu düşüncelerden
Gecelerce düşünüp sükut etmekten
Yoruldum çıkıp çıkıp gelememekten
Takvim yaprakları b

Hayaller taşıyorum ellerimde,
Senden kaçmaya akbil basmış,
Uzak kilometrelere bavul taşımış,
Her anında yüzünü özleyen ellerimde.
Oysa hiç yüzüne değmedi ellerim.
Karşımda kaç kere ağladın da,
Silemedim yaşlarını, dokunamadım tenine.
Dokunamadım nehirden hallice elmacık kemiklerine.
Hep yasa

İmkansız menzillere yormuşlar ayaklarını.
Bilmemişler bıçak sırtında attığın
adımlarını.
Sormamışlar yaran nerede, kanadın mı?
Kademinden mahrum bırakma beni.

Gökyüzünü dikmişler gözlerine.
Masmavi yansıması inmiş denizlere.
Nefes olup doldurmuş ciğerlerimi.
Kapatma gözlerini,
Nefessiz ko

Bir esintinin arasında sevdim seni ,
Bin beş yüz yıl oldu sen gideli.
40 dakika olmuyor seni yitireli,
Bir esintinin arasında sevdin beni.


Bir esintinin arasında bekledim seni,
Rüzgarları selamladım;
Öptüm,okşadım,uğurladım .
Bir esintinin arasında bekledin beni.

Bir esintinin arasınd

Günü yakalamaktı tek gayem
Anı yaşamak, bitmesine karşı gelmekti
Doyasıya sevmek sevilmek...
Ve nihayetinde bitti

Yaşamak, bir gün bana
Güneş örnektir hayatıma
Gece, güneşin doğuşuna
Bense sana kadarım mesela.

Güneşin batışı, gecemin giriş müziği
Denizin dalgalarıyla birleşirse kızıl

Sen beni düşlerimden vurdun sevgili,
Söylesene hangi yalancı bahara kurban ettin bizi?
Güneşi görünce açan,doluyu yiyince dağılan
Mart çiçekleri gibi kalakaldım ortalarda,
Varlığına inandırdın,yokluğunla aldattın,
Sen beni kandırdın sevgili.

Papatyalar biriktirdin içimde,
Hem de nasıl izin

Gecenin koynundan acımasız bir soru işareti düşüyor kucağıma
Saplıyor özenle yontularak sivriltilmiş kancasını
Hain bir hançer gibi,
Saplanan sırtıma…

“Hükmetmek mümkün müdür zamana?”
Acı bir tebessüm kuruluyor çatlamış dudaklarıma
Akrebin iğnesi
Sinsice batarken boğazıma…

Zaman, gadd

Gözlerinde güneşi andıran güzel
Seni içime düşüren ne hikmettir
İçinde kaybolmaktır bu saf niyet
Beni sonsuza kadar gözlerine kabul et

Yüreğindir yüreğimi alevlendiren
Nedir beni gözlerinden ayrı koyan
Dayan yüreğim dayan
Yarin hasretinden memnun olanlardanız


Gözlerin olsa da uzaklar

Gözlediğim yollarda, geldiğim son nokta.
Yürüdüğün sokakta, bastığın taşlarda.
Sonu olmayan, hikayelerinde
Arayıp buldum seni,
Arayıp durdum seni.

Günler geçip gidiyor, yıllara nispet yaparak,
Düşünülecek her bir yol düşünülmüş gibi,
Karadenizin hırçın, dalgalı sularında
Kurulabilecek tü

Bir şiir kitabının içindeydim...
En derinime dokunan o şiirin sayfasında...
Kurumuş bir çiçeğe benzerdi ömrüm...
O şiirlerin arasında...

Zamanın kıymetini bilecek kadar yaşadım
İçimde biriken ukdelerden zincirler yaptım
Doladım boynuma,
Her iç çekişimde kesildi nefesim
Düşlerin tüm acıma

Çok bekletmeyeceğim seni,
Sandık diplerinde.
Bilirim ki sararır gönlü nakışlılar,
Gözleri hasret bakışlılar.

En güzel renkleri seçtim.
Nakış nakış seni işledim.
Gözlerimin nurunu akıttım.
Emeğimle ellerimi kanattım.
Geceleri derdimi anlattım.
Ama duyuramadım.

Gergefi gibi iç içe geçti,

Ölmeden önce
Bir senin gülüşün
Bir benim öpüşüm
Şimdi sus bunları
Ertelenmenin yarım sevdası

Şimdi sus bunları
Dünyalar öncesi sessizliğini sus
Kanayan o sırtını sakla
Hani sevdiğin bir kız vardı
Sayısız geceden kaçırdığın
Şimdi sus bunları
Sessizce sus
Kahkahaların seni öldürürken

Ben bir şiirim ve sana yazıldım
Dualarında adın geçer bilirim
Gönlü daralınca bana yazar kalemi;
Bil ki sende dinlenir içim.

Yine ilk bana yazar sevincini;
Sanki bir kuştur uçar kalbim.
Sana seçer gece gündüz heceleri,
Satır satır yazıldım okumanı beklerim.

Şiirlerimden anla beni

Şimdi sen söyle zaman,
Hangisi daha çok deşer insanı?
Gitmek mi ,kalmak mı?
Zamanla bırakmak mı,
Arkana sakladıklarınla daha çok yanmak mı?

Gitmek kolay elbet,
Alır tasını tarağını gidersin,
Peki ya kafasındakilerden nasıl gider insan?
Kalmak zordur her şeye rağmen,
Buradayım demektir,
İ

Herkes kendini kandırıyor
Kendine yarından bir beyaz sayfa seçiyor
Sana hangi hava esecek bilemem
Üstelik ben biraz dumanlıyım
Akşam olmadan tüm balıklar uyudu
Bardaklar şimdi kendini içiyor
Yelkovan bir zamanı kesiyor
Duvara asılı yorgunluğum
Seni hangi takvimde unuttum bilmiyorum

Kendim

Vuslatın şerefine kaç şiir deviririz,
Kim bilir?
Kaç türküyü meze ederiz?
Kaç çiçeği şahit ederiz kavuşmak sofrasına?
Biliyorum hayal.
Hayallerimle dağlama beni.

Memleket hasreti gibi sevdan.
İflah olmaz sana varmayan.
Teslim oldum işte el aman.
Yokluğunla soldurma beni.

Gözlerime bakm

Uyuyup uyandığın gece nasıl?

Merhem oluyor mu,

Bitmek tükenmek bilmeyen,

Gece sanrılarına?



Uyuyup uyandığın,

Koynunda sabahladığın,

Tuz ve ekmeği katıkladığın,

Yandığın ten nasıl?

Soğutabiliyor mu acını,

Sabaha karşı doğan ezada?



Uyuyup uyandığın gece benim,

Şimdi titreyen ellerimle,
Yırtık bir kağıda cümleler dağlıyorum.
Bir kere çok kızıyorum sana,
Bir küfür sallıyorum şöyle okkalısından,
Ağzıma ne gelirse saydırıyorum,
Sonra dediklerime kızıyorum üstüne,
Dememişim sayıyorum.
Yine sana gidiyor aklım,
İhanetin büyüğünü kendime ediyorum,
Daha d

Dağların rüzgarları verdiği özgürlük hissiyatı
Biraz daha tırmansam sanki yakalayacağım gökyüzünü
Seni hatırlamam lazım
Hatırlayayım ki gençliğime çocukluğumu satayım.

Karanlığı yarıp ışık saçan yıldızları saymam lazım
Hepsine yazdığım umutları asmam lazım
Seni hatırlamam lazım
Hatırlayayım

Çarkları tersine dönüyor kimi zaman dünyanın
Birileri hep yontuyor kendine
En büyük dilimine göz dikiyor pastanın
Biraz duygu sömürüsü…
Biraz ömür törpüsü…
Sonu baştan belliyse masalın
Yıkılıyor ümit köprüsü
Hain bir kurt çıkıyor illa ki, gerisi koyun sürüsü…

Kalbin direniş şarkısıdır bu…

Cumartesi gecesi çiftleşiyor yasaklarla
Yeni neslin mazbatası işsizlik
Hayatın yarısı hayal
Sokakları dolduruyor boşa geçen yıllar
Issız bir İstanbul sabahı tüm zamanlar kabul oluyor

Kanayan yalnızlığın can yeleği patikalar
Tek umudum kuzu sesleri
Yapraklar ağlamaz artık iflas etmiş rüzgar

Ağlasam sesim duyulur mu
Sessizce hıçkırıkları yutarak ağlasam
Toprağın altında ağlanır mı
Gözyaşının sesi olur mu hiç

Sesime nefes olur musun
Ben sussam sen konuşur musun
Alıp başımı gidecek olsam
Bir sözün ile beni durdurur musun

Uyandığımda yüzüme ilk gülen
Sabah yüzüme vur

Anlattım maviye, dalga sesine,
Sıcak kumu her gün aynı saatte ziyaret eden yan gezen yengeçe,
Gölgesinde serinlediğim kavak ağacına,
Elime konan uğur böceğine,
Okuduğum şu beyaz kapaklı kitabın son sayfasına...
İnsanoğlu kör, sağır ama değil dilsiz.
Evet bu tam da bir serzeniş!
Bendeki ağır,

Deniz çok uzaktaydı...
Ve ben denize sıfır hayaller kuruyordum,
Issız bozkırın ortasında...
Bir de uzak dağların arasından gözlerinde batan güneşin hayalini...

Deniz çok uzaktaydı...
Ve ben derinlerine daldırdığım bakışlarımı özlüyordum,
Düşlerimin uçurumunda...
Bir de aykırı coğrafyalarda

Bir bakış düşünün
Yalnızlık olur dökülür gönülden
Kelimeler cümlede
Bir türlü yerini bulamaz
Anlatamaz, söyleyemez hislerini
Haşarı çocuk misali gece,
Duyguları dağıtır ortalığa
Toplamaksa yine şiire düşer.
Yazmak eylemi bu vakitlerde
Yoldaş olur,
Derttaş olur,
Sırdaş olur,
Kısacası çıkı

Suyla yıkansaydı eğer ihanetler
Bir çocuğun gözünde bitseydi ahlar
Bir de sızladığım şu duvar
Geceye gölgesini vurmasaydı
Konuşsaydı eğer sözcükler
Yazardık efsaneyi yeniden
Kafkasların dinmez acısı ,Seyithan


Toprak eğer gözümü doyurmasaydı
Ağlayan yanlarım buz tutmasaydı
Gökyüz

İstiyorum ki;
Gönül kapımı çal da gir.
Değerini bil de gir.
Duygularımı gör de gir.
Gir.
Gir ama hiç gitme

İstiyorum ki;
Gönlümü al da gir.
Döküleni topla gir.
Senin olduğunu bil de gir.
Gir.
Gir ama incitme.

İstiyorum ki;
Yüreğimi duy da gir.
Ne istediğini anla gir.
Evinmiş gibi

Her kırılışında canını daha çok yakan,
Duygunun adıdır heves,
Bir tarifi de telafisi de,
Pek mümkün olmaz zira.
Üstüne tonlarca su içsen,
Lokma üstüne lokma da yesen,
Takılır kalır kursakta.
Bu kadar hevessizliğin içinde,
Her şeyi olan bir hiçe dönüşürsün.
Bir hiçten ne hayır gelirse insana

Seviyorum karakterini
Güçlü ellerin üstündeki
Alın teri, kazımak tırnaklarla
Okumak sendeki şiirin değerini

Seviyorum ağır başlığını.
Ağır abiliğin altında yatan hanımcılığı.
Yürürken başı önde yürüyüşü.
Aslında çok dik başlıdır.

Seviyorum oynayışını
Hem ağır hem de hızlı
Bir o kadar

Sonsuzluğa uzanan bir çölde kum taneleri gibi
Ufacık bir esintiye boyun eğip uçuşuyorum
Önümde yükselen tepeden,
Bir başka tepeciğe…
Aşıp vardım sandığım bir serap misali
ben…
dolup taşıp
yine

ÖN BÖLÜM: Sessizliğimi dinle biraz sensizliğimden başlayarak...
Bir şehrin bütün yalnızlığının ortasında
Karanlık yoruyor kalbimi
Ansızın ürperiyor içim
Bir yağmur başlıyor
Yanından gökyüzüme kadar
Aklımın en ücra köşesinde
Birden beliriyor yüzün
Ne görsem her tarafını kaplıyor hüzün
Göreme

Kendi kendinin kefili gözlerimiz
Ellerimin içinde sevdan
Rüyalarda aranacak bir şey yok
Uykuma karışıp gittin

On parmağımda on marifet
Terk edemem gözlerini
Kokun çiğdemlerin kucağında ilkbahar
Yüzüme alışıp gittin

Başın eğildi kırıldı gün batımları
Yeni renkler oyuluyor geceye
Cebimde

Sesine mavi kuşlar konsa
Titreyen dallarında şiir olsa
Yüreğin mısra mısra yüreğime haykırsa
Bir mısrada sevda,
Bir mısrada ölüm olsa
Nihayetinde;
Ölümdü yaşatan sevdayı...

Gülüşüne renkli kelebekler konsa
Umudunda şiirleri boyasa
Ellerin dize dize yüreğime yazsa
Bir dizede ölüm,
Bir

Doluyor kulaklarıma vuslatın haykırışları
İnceden inceden giriyor şehrimin sokaklarına
Uzunca kulaçlar atıyor sabırsızca
Gitmemek için bitmemek için sonsuza

Her güzelin vardır bir vakti
Bir gül değil miydi baharın habercisi
Kanatlarını bizim için çırpsın mutluluk güvercini
Avuçlarına bıraks

Kamçılar gözlerin, gönül kervanımı
Sonra dağıtır kokun tüm rüzgarları
Saklanır hatıralar ufacık bir benden
Sahi nasıl gittin benden?

Kavurur tenimi adının teleffuzu
Yokluğun çok çetin bir mevzu
Kavuşmamız artık davultozu
Sahi nasıl vazgeçtin benden?

Geceler yorar zihnimi
Durmak bilmez s