Şimdi duruyorum olduğum yerde öylece. Sessizce dalıp gidiyorum en derinlere. Geliyor o an aklıma acılar, hüzünler, kırgınlıklar… Bakakalıyorum bomboş duvara, Sebepsizce terk edilişleri düşünüyorum. Akıyor gözlerimden birer damla yaş. Engel olamıyor kalp onca yapılanlara rağmen, Ağlamamaya, sevilmemek ne acı dercesine, Atıyor çığlıklarını içten içe yok anlayanı kalbin. Ondan belki de içten içe haykırışları. Kimi zaman içine atışı acılarını. Dayanamaz kimi an yapılan onca haksızlıklara. Neydi bunca kırgınlıkların sebebi? Neydi bunca çığlıkların sebebi, ah kalbim… Ne acılar çekmişsin sen öyle... Fazla istediğin bir şey yoktu oysaki, Sevilmeyi bekledin sadece sevilmeyi, Bunu fazlasıyla veren sen iken, Sana bunu çok görenlerin hepsinin, Yolu açık olsun...