Gece gece Do geçiyor bulutların üstünden Öyle özgür öyle mavi Tebessümü saklar gibi bakışların Gökyüzü sığmaz gözlerime sensiz Re düşüyor ressamın fırçasına Yeşile boyuyor dünyayı Umutların kapısı açılıyor birden Senle doluyor hayallerim Oyuncak kazanmış Masum bir çocuk oluyorum Baksana hiç bitmiyor hikayemiz Mi aşkın ismi mi ? Yoksa Lambaların üstünde bir aydınlık mı var? Yazı süsleyen çiçekler mi? İlkbaharı bekleyenler mi? Avazım çıktığı kadar Bağırıyorum şiirlere Hecelerde kayboluyor Acemi uçurumların korkusu Gizli bir yara kalmış içimde Susuyorum… Fa deyince bir kimsesiz Dillerden düşmesin adın İnsanlar bencillik kokuyor Her yokluktan bana kalansın sen Geçmiş bozuk bir plaktır masamda Aynı pişmanlıkları çalar durur Usanmışım fakat; Etrafta hala oyunlar dönmekte. Bir bilsen sol Sol yanım çok acıyor Kanayan sulardan süzüyorum hakikati Yazdıklarım aslında hep yarım Bir türlü bitiremiyorum cümleleri Sahipsiz yalanlar kandırıyor beni Sanırsın gecenin içi boş Halbuki bakınca göremezsin Gördükçe bakarsın Değişmiş çehreleri La büyüdükçe telde Bir çekirdeğe saklanmış Yıllar öncesinden bir ağaç Büyüdükçe yer kalmıyor heveslerimize Andıkça nefes alıyor gidenler Hatırlıyorum hala seni… sensizken. La mıydı sazları bu kadar inciten? Senin gözlerin namlu Benimki nemli desem de Hala en güzele ulaşmak Sesinden başlıyor Daha kaç kere ödeyeceğim Ayrılığın borcunu Si eskilerde saklı duruyor İki beyit sustun sen Ben söyledim her şeyi Bitmedi bir türlü notalar Anıyoruz bu gece yarım kalanları Biz ki koskoca İstanbul’u almışız Ak güvercin olmuşuz notalarda bu gece Bir fikir evladıydı olup bitenler Kimisi acıya doğar Kimisi acıya boğar Bu hep notalardan işte