Karşımdaki bir çocuk, bin bir çiçektir Baktığımda etrafıma gördüğüm her yerdedir Balkonda, bahçede, sokakta, kaldırmada belki de içimde... Papatyayı anımsatır geçmişimin güzellikleriyle, çocuk... Bir dili vardır. Seviyorum demeye Cesaret edemez son yaprağı çekmeye. Sevgiyi ve özgürlüğü temsil eder bazen. Cennet Kuşu diye geçer, çocuk... Renk tonlarının cenneti andıracak güzellikte olması, Kuşa benzeyen şekli ile umutların sonsuz kanat çırpması. Yapraklarını okşadığımda üstüme sinen fesleğen kokusu, çocuk... Gelse de üstüme yabani kırlar, rayihasını esirgemez hiç, Üstümde hep kalır o fesleğenin eşsiz muazzam kokusu. Gündüz Sefasıdır, sabahtan haber yollar günümü neşelendirir, çocuk... Renkleriyle doldurur balkonların en güzel yerini Sarar kalbimdeki odanın en güzel köşesini Diğer adıdır nihayetinde Kahkaha çiçeği Kendine özgü yerde yetişen bir dağ lalesi, çocuk... Dört duvar arasında yetiştirilmez İhtişamını görmek için dağlarda çayırlarda keşfedilmeyi bekler. Bir demet mor menekşe, çocuk Başında güneşler eser, yaprakları kırılmaz hassastır Kırılmaya gelemez hep bahardan haberdardır Kiraz çiçekleri, çocuk... Açtığı yerler bir masal diyarını andırır Ağaçta ayrı güzel, yere düştüğünde ayrı bir güzel. Ama bu güzellik öyle kolay elde edilmez, yorgunlardır biraz Baharı beklerler tomurcukların patlaması için. Kimi zaman merhem olup yaramı saran çiçektir, çocuk Adını söylediğimde bir söz olup gönlümü bağlayan bir çiçektir, çocuk Kokusunu içime çektiğimde burnumda tüten kokusu etrafıma yayılan çiçektir, çocuk Yaşadığım doğada daha rahat nefes almak için açan ve hiç solmayan çiçektir, çocuk