En masum duygular kalbimi sarmalarken, Adının anlamıydı gördüğüm tüm güzellikler, Her gün ilk günkü heyecan gibi, Sevmeye doyamadan kaybettim ben seni. Hani o tutmaya kıyamadığın elleri, Yalnız bıraktın seni senden çok seveni, Kapatmıştın en güzel duygulara kalbini, Ne ben gösterebildim ne de sen gördün beni. Küçük bir çocuğun aldığı ilk hediye gibiydi sevinçlerim, Seni gördüğüm ilk günden beri, sabırla bekleyişlerim. Bir suretin peşinden savrulup gidişlerim. Bir daha görmeye izin vermedi kader tesadüflerim… Şimdi susmuş öylece sessiz ve derinden, Düşüncelerimle konuşuyorum en içerimden. Ne zaman hatırlatsa kalbim seni bana; Varmaz dilim artık seni konuşmaya…