Lavinya Dergisi
KAÇ KEZ ANNE
Alev YALÇIN DELİTUNA
Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup gönlünü eylemek…
Bir insan kaç kez ölür?
Kaç kez diri diri gömülür?
Ve kaç kez o enkazın ardından sağ çıkar?
Hiçbir şey olmamışçasına yaşar?
Bilmiyorum ama
Beni çok kez öldürdüler anne.
Diri diri gömdüler,
Kat kat toprak örttüler üzerime.
Çok üşüdüm anne,
Çok karanlıktı, çok korktum.
Sonra sen anne, tek sen
Sağ çıkardın beni,
Tek sen ağladın benim gibi,
Yandın, yakındın
Gecelerce, senelerce, benimle.
Yorgunum be anne!
Bedenim yorgun, beynim yorgun
Unutmaya çalışan gönlüm yorgun,
İnanır mısın anne,
Tutunmaya çalışan ellerim bile yorgun.
Sar beni anne, pamuklara sarmala
Unutayım her şeyi hatta kendimi
Baştan başlayalım be anne!
Ben yine çocuk olayım,
Sen bana çay demle,
Oturt dizinin dibine,
Kalayım orada saatlerce, günlerce
Hadi anne tut elimden, kaldır beni
Bir tek akan gözümün yaşını,
Kurban et ellere.
Verme anne, beni kimselere verme
Hadi anne tut elimden, götür beni
Hadi anne tut elimden, kaldır beni
Kapama ışıkları, çok korkuyorum anne!