Lavinya Dergisi
ÜZGÜNÜM...
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Bir film gibi geçiyor hayatımız
Senaryonun yarısı bizim elimizde
Yarısı önceden yazılmış
Bir kendi yazdığımıza hep fazla inanıyoruz
Olacakmış gibi
Olmuş gibi
Güzelmiş gibi
Oysa önceden yazılanı da görmek lazım
Neyi nereye kadar yaşarız bilmiyoruz
Ben kendi filmimi izliyorum kendimde
Hiçte yolunda gitmiyor bazı şeyler
İçimde kocaman bir girdap
Beni savuran bu duyguların da canı cehenneme
Ne zaman göreceksin beni aşk?
Yahut yalan mı demeliydim gözlerine bakmadan
Baktığımda kayboluyorum çünkü ansızın
Bir sarıya çalan saçların hayalimde
Bir siyaha boyadığın saçların resimlerde
Ben hangisine baksam aynı kişiyi görüyorum
Biraz mahur bir bakış
Yarım gülüş
Hiç denk gelemedim gülüşünde kendime
Hiç denk gelemedik şu şehirde bir baş başa
Bir sokakta
Yahutta bir yolda
Beni sevmeyişinden belli yazılan senaryo
İçimde kendime kocaman kızgınım
Baş başa dinliyorum kendimi
Üzgünüm
Çokta yanlış zamanda görmüşüm seni
Biraz erken çıksaydım belki yola
Yahut biraz geç kalsaydım
Geç kalsaydım da şu araftaki haline rastlamasaydım
Üzgünüm
Bir miktarda kırgın
Engelleri aşamadığım için hüzünlü
Ve çokça ümitsizim artık yaşamaya dair
Kendi senaryomu silip atıyorum defterden
Yazılan senaryoyu görmek istiyorum
Ölmek bu kadar çağırılmaz kendimce
Biraz da ölmeyi konuşalım diyorum
Yine de sen olma masamızda
Ölmeyecek gibi bakarsın bana
Ölmeyecekmişim gibi severim seni
İmkansızlığın şehrinde ben bir başımayım artık
Ölümle gelen gelsin kapıma
Ölmezmiş gibi gelmiyor artık sevdalar
Her aşk bir gün biter diyor şarkıda
Ben kendime kendimce öğütler veriyorum
Dinlersem bir gün
Anlarsam bir gün
Yaparsam bir gün…