Kimse görmedi içime akan yaşları, Gülüşlerin ardında kalan acıları, Hayat her gülüşün bedelini ödetiyor. Kimsenin kimsede hakkı kalmıyor. Yürekler katılaşmış artık, kimse söyleneni anlamıyor. Gözler kandırılmak istiyor, gerçekler acıtıyor. Ruhlar kendi aleminde kimse kimseye dokunmuyor. Herkes artık yaralarını kendi başına sarıyor. En yakınların bile sana sırtını çeviriyor. Onlar kolayca sırt dönerken, yaşanılanlar kolay unutulmuyor. Herkes kendi derdinde çıkar hiç bitmiyor. Gerçek sevgi neymiş yürekler unutuyor. İnsan kalabalıklar içinde yalnız hissediyor. Derdi de devası da içinden söyleniyor. Bir kere yüreğini kapattın mı anlamaya, Artık hiçbir şey eskisi gibi görünmüyor. Seven gönül neler yapmaz derler, Benim gönlüm sevmeye aldanıyor. Sevgiler artık masum değil, Benim masum gönlüm bunları kaldırmıyor.