Kimyager değilim

Bozuk şu oksijeni eksik hayatımın kimyası

Teneffüs aralarında bile karbonmonoksit soluyan ciğerlerim

Civa ile kurşunu karıştırıp

Dökmüşler gibi göğsümün kafesinden içeri

Yanıyor oksijen dahi olmadan...

Avuçlarım, en sert taşları un ufak edecek kadar güçlü,

Kaldıramayacak kadar yorgun toz zerresini 

Ve bazı ayrıştırma yöntemleri faydasız artık

Bazı duyguların içinden beni...

 

Fizikçi değilim,

Anlamam yerçekimi kanunu filan 

Gönül çekimi yoksa iki insan arasında

Geride yalnız harabeler kalıyor,

Yerçekimsiz ortamlarda uçuşan.

Kuvvet eşittir paramparça hayatlar denkleminde,

Denk ve eşit oluyor o vakit aşklar

Hem fizik güzel olsa da 

Kovelent bağ gibi bağlamıyor gönülleri birbirine

Güçlü ve derinden,

Çözülüyor iyonik bağlar gibi kronik, 

Ve ironik ...

 

Sosyolog değilim

Anlamam insan ilişkilerinden,

Anlasam bu halde olmazdım her dem.

Toplumsal yozlaşma, toplumsal normlar, normaller derken

Normal, her vücudun kimyasında farklı

Her fizik probleminin paydasında eşit değil,

Ki;

Her geçene durak, her gülücüğe konak olmuşluğum var biraz 

Ve çokça itiraz edilmiştir,

Ansızın gelen, 

Yersiz, zamansız,

Çoğu haklı tespitlerime.

Her haklılık payı, kaybedilmiş parçalarıdır ilişkilerin azar azar, 

Ve yalnızlığı bir araya getiren puzzle parçalarıdır ...

 

Şair değilim

Yazamam şiir falan.

Bizimkisi olsa olsa şiir işçiliği.

Gönül dokuması, yürek sızıları, aşk acıları

Ayrılık sancıları...

Her ayrılık aşkın acı meyvesi 

Ve şu satırlarda anlatılan her izah

Mizahı olmayan dertlerin aksi kalplerdeki.

Gecenin siyahı ile dertlerimin karasından

Beyaz sayfalarda, siyah mürekkep ile kazınan

Beyaz gerçekler...

Ne fizikçi ne kimyager ne sosyolog ne şair olmak 

Çıkarmaz şu gönül lekelerimdeki siyahları

Bizimkisi olsa olsa yaşama çabası

Az biraz şiir yorgunluğu...

 

Ha bir de ne aşık olabilmek marifet

Ne aşık kalabilmek.

Bundan sonra her kalp çarpıntısı

Ayrılığın habercisi...