Bir giz var ruhun kıyametinde.

Karartılan zamanların rivayetinde,

Kırıldı dünyanın eksenindeki fay hattı.

Endişelerle yıkanıyor şimdi ruhun çatlakları.

Kandan kuyular rüyaların ana simgesi,

Hangi kafiye geri getirir ki zamansız ölüleri…

Farz etsek hiç olmamış savaşlar,

Tarihle empati kurup yine yenilsek,

Korksak bombaların üzerimize yağacağından,

Ama birileri kanı cıva sanıyor belli ki.

-Akıp duracak öylece bir yerde-

Hem de üstüne fışkıran beddualardan bir haber,

Kahırların başkenti şimdi savaşa tutsak her ülke.

Tercümesi yok,

Dili yok,

Irkı yok,

Çoğalıyor küsuratsız ölüler.

Çekilen acılar beyhude,

Onlar bile ölüyor çaresiz.

Zaman,

Suskun bir karınca mevsimine uyandı azabından.