Bir kadını yazıyorum bu gece kağıda
Kalbime kazıdığım her zerresini
Bir bir döküyorum cümlelerin akışına
Dilime gelmeyenler var yan yanayken
Kalbime mühürlediğim sevdanın buruk tutkusu
Bir şeyleri hep kursağımda bırakmaya meyilli
Oysa aşk cesurların işidir sultanım
Sana korkaklık yakışmaz
Bana gri cümleler
Sen gördüğüm en cesur kadın
Ben ortası olmayan bir adam
Ya beraber koşup bu aşkı yaşayacağız
Ya ben tek başıma bu limanda seni bekleyeceğim
Mevsimler geçse de biliyorum
Kalbime getirdiğin baharı hiç unutmayacak
Senin bu güzelliğinle güzelim
Ben her sabah yanıp tutuşacağım gözlerine
Bir ok gibi kalbime işleyen bakışlarının etkisini
Kaşlarınla tamamladığın o masum karşılaşmayı
Her gözlerimi kapattığımda yeniden yaşayacak
Seni bir sigara dumanı gibi ciğerlerime kadar çekmek isteyeceğim
Sözde yağmur kokusundan güzel kokular olduğuna inanmazdım
Senin kokunu içime çektiğimde anladım
Bir çift gözde takılı kalıp
Bir güzel kokunun içinde hapsoldum
Şimdi geriye dönüp baktığımda
Kaybettiğim ve kazandığım çok şey var
Hepsini bir şekilde telafi ettim
Yahut unuttum zamanın acımasız kuralında
Kazandıklarım hep benim kârıma olmadı
İnsan bazen kazanırken kaybedermiş
Acı bir şekilde tattım bu gerçeği
Yine de yeniden kazanmanın eşiğindeyim
Kapısını çalmaktan asla bıkmadığım bir manzarada
Her çabanın bir anlamı olduğunu bilerek
Kazanmayı diliyorum kalbinden
Bana kalbin lazım

Şu içine dünyayı sığdırdığın kalbine

Bir adım atmayı kendime kazanmak bilirim

Zira girdiğim yerlerden çıkmamayı severim ben

Kalbin evim olduğunda

Ben yalnızca bir şair olmayacağım

Tüm şairlerin makus talihini 

Senin ellerini tuttuğumda değiştireceğim

Şairler mutlu şiirler yazamaz derler

Sen benim olduğunda

Ben mutluluk şiirinin âlâsını yazacağım…