Her gün bir önceki günü eskitiyor, Dilim tozlanmış, Ciğerden konuşmayalı asırlar olmuş sanki. Notlarım, masanın üzerinde seni sayıklıyor, Masa, odanın pencere kenarında, Pencere kırık, Saçların savruluyor karanlıkta. Boş kadeh kadar doluyum, Sözlerim kalem ucunda tükenmiş Aydınlanmakta olan gecede. Bir yudum şarap çokça sen, Olmadığın yerde… Üst katın kalabalığı Ve alt komşunun gürültüsü kadar yoğunken, Hatıraları ne çok yordum Ne çok yoğurdum yüreğimi tenhalarda. Sallanan masanın ayağı kadar kısaydım belki de hayata, Bazen aşka gölge eden zat kadar değersiz hissediyordum. Yazmak! Basit geliyor, Sevmek zor, Sevilmemek ne zor! Son sözünde sonum beliriyor, Kapı açılıyor ve ardından; “Eyvallah” dercesine “tak” sesi… Gidişin “Elveda” kadar acıyken; Ona da “Hoş geldin.” diyesim var. Olmadığın yerde sen bir yerde.