Beyoğlu’nun uzun ve kuytu sokaklarına ait, Sanırım sene 1980 ve o siyah beyaz. Öyle umarsız, öyle dağınık, öyle buğulu gözleri, Galata tarafından bakıyorum ona, öyle seyir ediyorum. Güneş yok, hava parçalı bulutlu, Gözlerinde yağmur birikmiş, susuyor. Konuşsa yağacak, bir konuşsa sırılsıklamız, Ama o susuyor, bunca zamandan tek cümle yok ağzında. Yürüyoruz, eli değiyor elime, ürperiyorum. O fazlaca kuytu bir sokak, ben ise şehrin ta kendisi. Tüm kuytuluğuna rağmen, semtimin sokaklarında hala, Ve bütün yasaklara rağmen, bir fuhuş kadar illegal sokaklarımda.