Gecikmeli de olsa tuttum sana verdiğim sözümü, Önce çatı katından ev aldım, Bir serçe edasıyla tek tek dizdim eşyalarını, kendimce bir yuva yaptım... Sonuna kadar açtım perdeleri, Her akşam gün batımının kızıllığına bıraktım kendimi, O kadar kısa sürüyor ki, durduramıyorsun mutluluk gibi bir yüzünü gösterip gidiyor... Sonra aylar geçiyor, sonbahar geliyor, senin gittiğin mevsim! Bazen sağanak yağmur yağıyor ki senin en sevdiğin! Gözü yaşlı penceremden akan damlaları izliyorum... Sonra takvimler kışı gösteriyor; ebedi mevsimim, Şehir beyaza bürününce kartopu oynadığımız günleri hatırlıyorum, Sönmüş bir soba gibi buz kesiliyorum, Yine de küllenmiyor içimdeki kor ateşin... Sana verdiğim sözü tutuyorum, Ne dediysen bir bir yerine getiriyorum, Çatmıyorum sağa sola Sokmuyorum başımı belaya, Erken uyuyup erken uyanıyorum, Her dediğin sözünü yerine getiriyorum, Gerekli gereksiz her şeyi okuyor gün yüzüne çıkmayacak şiirler mektuplar yazıyorum... Yani sensiz bir ömrü nasıl geçirmemi istiyorsan öyle geçiriyorum Yalnızca bir sözünü dinlemiyorum, Onu da mazur gör lütfen, SENİ UNUTAMIYORUM...