Kaç kere daha fırlatır Tanrı dünyaya bir ruhu? Sonunda dönüp dolaşıp Kendinden yine kendine döneceğini bilerek… Kendine… Kendinden… Yeniden, yeniden ve yeniden… Andırır yerle gök arasında mütemadiyen oynanan bir oyunu Sanma ki ucu bucağı yok… Nihai hüküm karşısında kıldan incedir kulun boynu… Göğün rahminden düşer yeryüzüne insan Ve toprağın dibinde filizlenir ölüme Ömür adı verilir ve aslında ne kadar aldatıcıdır zaman! Bir bumerang misali… Döner durur felek çemberinde… Hatırlar, hatırlar, unuturuz… Tanrı’nın elindeki bir bumerangtan öte değildir insanoğlu Onca yaşanmışlığa rağmen yol aldığı mesafe, bir arpa boyu… Belki de en çok aczimize vurgunuz!