“Hakkın karşına çıkardığı değişimlere direnmek yerine teslim ol. Bırak hayat sana rağmen değil seninle beraber aksın. "Düzenim bozulur, hayatımın altı üstüne gelir" diye endişe etme. Nereden biliyorsun hayatın altının üstünden daha iyi olmayacağını.” Aşkın 14. Kuralı / Şems-i Tebrizi Kaç farklı güzergâh üzerinde yol alır insan? Ve kaç yol ayrımı barındırır içinde zaman? Hakikat tektir, gerçek ise bilmem kaç tanedir Uyandığında anlarsın o derin uykundan… Gözlerin gördüğüne inanır Kulakların işittiğine… Var dersin elle tutabildiğine Hizmet ettiğini bilmeden yanılsamaların gerçeklere… Doğru dediğin aslında kaç yanlış toplamıdır? Ve zihin insana daha kaç hata yaptırır? Esasında ne göz, ne kulak, ne de el vardır Sır, ruhun bilgeliğinde saklıdır Ta en başından… Hatırla ve uyan… Düzen midir, kaos mudur ayakta tutan koca evreni? Değişmeyen tek şey değişimin kendisi midir sahi? Zaman dediğin hep ileriye mi akar ki? Kaç yaşam bahşedilmiştir bir ruha? Ve kaç olasılığı vardır bir hayatta? Tıkanır bu oyun sorgulamazsan Düşün ve uyan… Her seçim bir kaybediştir O yüzden her kavuşma bir vedadır da Her sevincin içinde bir hüzün vardır Her hüznün içinde bir sevinç… İyilik ve kötülük iç içe geçmiştir çoğu zaman Görebilmekte yatar asıl ihsan Gör ve uyan… Kaderin ipleri kimin elinde? Kukla mıyız, kuklacı mı bu sahnede? Kaç perde iner? Kaç seyirci izler? Daha kaç alkış gereklidir? Daha kaç yakarış? Oyun, adaletli oynanırsa keyiflidir! Ebe de sensin, ebelenen de… Kuralları belli, başlangıçtan… Oyna ve uyan… Bul, nedir altüst olan? Medet umulur mu üç başlı zamandan? Her şey yaşandı bitti belki de Dün’ya dememiz ondan! Uyan artık bu rüyadan!