Gecelerin koynundaki karanfil çürüyor  

Yapışıyor yakama serseri inadı beklemenin 

Yolumu kaybettim büsbütün  

İstilasından beri beni kederin 

Pusulamda mühürlenmiş ışık ışık gözlerin  

Nereye gitsen seni  

Yana döne arıyor  

Yana yana buluyor  

Dört nala hiçliğe koşan bir kısrak gibi  

Sırtımda bir kırbaç aniden, çiğniyor beni  

Sobeleyince gözlerim gözlerini 

Sana dirençsiz kemiklerim en ince yerinden kırılıyor  

Paramparça ediyor kalbim aklımdaki seni  

İçim kırılıyor / kıyılıyor içim  

Yeni bir sen doğuyorsun içimde  

Göz göze kırmızı bir tufandan  

Omurgam, kaburgam yeniden şekilleniyor  

İçim fokur fokur güneş 

Kemiklerim yine sana kaynıyor…