Lavinya Dergisi

VEDA KIRKI
Mehmet BOYACI

Kimseye sorma kimse bilmez bende ki seni, Yalnız sen okursun gözlerim de kendini..

Zamanla yenişilmiyormuş, 

Öğrendim zamanla! 

Teslim oluyorum yüreğimle beraber zamanın kollarına.. 

Bir pranga daha aldı yerini ruhumda eskitilmeye hazır. 

Ama gözlerim hâlâ gökyüzünde süzülen kuşlarda. 

İçimde öl(dürül)en bir kuş bana uçmayı unutmamamı öğütlüyor. 

Sâyendeyim sevgili. 

Adım adım yakalayabildiğim her ânında. 

Bazen dudağının kenarında ki bir tebessümde, 

Bazen yudumladığın bir dem'de. 

Bazende parmak ucunda karıncalanan hislerde.. 

Seninleyim ama sensiz, 

Ama sessiz. (yerimdeyim) 

Lakin akıp giden zaman ürpertici. 

Ya silerse ikimizi de, izimizi de, sâyemizi de.. 

İnce ince dokunuyor gönlümün inceliğine, 

Sensizlikte, sessizlikte.. 

Ben sancılı geçen bir gecenin daha gündüzüne mumlar yakıyorum, 

Sen kırkıncı güne gözlerini açıyorsun..