Lavinya Dergisi

VAKİT YAŞAMAK VAKTİ
Alev YALÇIN DELİTUNA

Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup gönlünü eylemek…

Yorgun değilim sadece kırgınım, Kederli ellerim bitkin düştü yazmaktan, Yazgımda sahtelikler tanımaktan, Kafamda türlü türlü şeyler kurmaktan, Bir o yana bir bu yana savrulmaktan, Yapmacık hayatların sözde saltanatlarından, Ben de nasibimi aldım. Değmeyeceklere anlam yükleme devrini, Kapattım gitti çoktan Öyle hayatı falan zehir etmek yok. Önüme bakacağım önüme, Ardımda bıraktıklarım düşsün peşime, Boy göstereceğim boy, Kim ne kadar ettiyse işte. Yol alacağım yol, Yerimde saydığım yılların hatırına, Vakit umut vakti, İçimde bir yerlerde o umut yeniden yeşillendi. İnsan yüklerinden nasıl kurtulur bilmiyorum, Karanlıkların ardındaki ışığa nasıl bakılır, Etrafındakilerin huzursuzluğundan nasıl sıyrılınır, Aman boşver değmez, nasıl içten söylenir? Ben bunların hiçbirini bilmiyorum, Ama artık öğrenmek istiyorum. Kanatlarımı semaya açtım, Sen de gör beni, ben seni görüyorum, Vakit yaşamak vakti, Vakit umut vakti, Benim içimde bir şeyler değişti, İçimde bir yerlerde o umut yeşillendi.