Aklımla vicdanım arasında debelenip duruyorum, Sussam rahat bırakmayacak, Konuşsam kanatacak türden bu gelgitler, Şöyle çıksam sokağa, Avazımın çıktığı kadar bağırsam, Var gücümle naralar atsam, Rahatlar mıyım acaba? Ben ötekileştim,değiştim Mantığımla sürüklendiğim bu yollarda, Durdum,dinlendim ama Kendim olmayı öğrenemedim. Ah be gönül, Ne zaman gelecek senin aklın başına? Hep dün diye diye yedin bitirdin kendini, Bırak artık dünler düşünsün seni, Dünler acıtır, Yarınlarsa avuçlarındaki ışıktır, Sen iyi bak ona, Nasıl olsa aydınlık gelip seni bulacaktır.