Lavinya Dergisi

ÖMÜR
Mehmet BOYACI

Kimseye sorma kimse bilmez bende ki seni, Yalnız sen okursun gözlerim de kendini..

Zamanın tezgahında örselenmiş yüreğim 
Attığım her adımda, aldığım her kararda
Ciğerime batan her solukta 
Dilim susmuş, gözüm yumulmuş
Sineye çekilmiş bir ömür yaşamışım 
Ben, benlikten sıyrılıp ben olduğumdan beri
Keder yüreğime uzak olmadı hiçbir zaman 
En kıymetli duyguları bir bir ziyan ettim belki 
Arkadaşım vuslattır, hasrettir benim