Bir geliş sonrası giden sevgili ardından, Yaşanılan yoğun hisler sonrası ortaya çıkan eserler olurmuş kimi zaman.. Kimi zaman söyleyemediği onca şeyleri.. Sadece yazarmış kalem ile kağıtlara o an öylece.. İlk başlarda her ne kadar zor gelse de, Alışırmış insan gömermiş aşkını zamanla içine, Her göz yaşı sonrası silermiş elleriyle göz yaşını.. Her şeye rağmen gülmeye devam edermiş öylece. Devam ettirirmiş hayatını, sanki hayatına hiç o insan girmemiş gibi.. Gülüp geçermiş her şeye bir yandan da devam eder dururmuş yazmaya.. Kimi an zorlasa da hayat onu bırakmamış yazmayı ve yazdıkça yazmış öylece.. Kimdi o kim mi ? Benim senin gidişinin ardından yıllar geçti. Ben mi ? Senin gidişinin ardında başlayınca yazmaya kendimi buldum. Özümü... Olur da geçersen kitapçının önünden, Çekinme gir içeri, orada sana ait bir kitap olacak. Bizi biz yaparken ben öylece senin beni itişlerin vardı ya hatırla.. Senden sonra kendimi buldum. Ve başladım yazmaya.. O kitabı al ve bak sadece, bize kıyan sen iken, Sen ben ayrı ama satırlarımda bizi biz yaptım ben..