Lavinya Dergisi
İÇİMİZE DÜŞEN KOR
Mehmet KEKEÇ
Tutsak kaldı dudaklarının arasında, Yüreğinin esaretinden kurtulamayan Seni Seviyorumlar.
Bu şiir ki;
yüreğimden intihar eden kelimelerin
kağıda bulaşan kanı.
acının soğuk dili,
ıstırabın yakıcı lisanı.
"Uç uca bağlanmış çarşaflar
sallanırken camdan,
kaç can kurtuldu ölüm kuyusundan
kimler uyanabildi, ölüm uykusundan?
Ses çoğaldı önce
ses azaldı birer birer.
Öyle bir kalabalık ki,
ölümün kıyısında kimsesizler...
Katil ateş mi, gece mi, uyku mu?
Para mı yoksa, biraz daha fazla pul mu?
Suçlu o mu, bu mu?
Hangi su söndürür şimdi,
içimize düşen koru?
Karanfiller yandı, su yandı,
gece uykusundan uyandı.
Canlar can verdi, kimseler duymadı
kalpler acının siyahına boyandı...
Ölmeliydi tüm suçlular
ölen hep masumlar, hep suçsuzlar...