Lavinya Dergisi

BAHARA ADANMIŞ BİR ŞİİR
Burçin LAÇİN ALTAY

Ömrü ferahlatan mis kokulu sabahları duymak için, gerçek sevgiye ulaşmaktaydı hep umut.

Baharı göğsünde taşımalı insan İçine çektiği her derin nefeste Çiçekler açmalı gülüşünde Kokusunda uzak iklimleri saklamalı -Özlenen beklenen unutulan hatırlanmayan- Belki bir şiir, belki de bir resim de Unutulmuş sanılan her hatıranın Saklandığı yerden ansızın çıkmasıyla Yeniden sevmeli insan... Baharı göğsünde taşımalı insan İçinden taşan umut nehirleriyle Doğanın yeniden doğmasına eş Yeniden doğmalı zamansız -Bütün zamansızlıklara inat- Kışın en soğuğunda da Yazın en kurağında da Kendi (g)öz suyuyla ıslatıp kendini Çiçekler açmalı insan... Baharı göğsünde taşımalı insan Ömrü savuran her rüzgardan sonra İçine dönüşlerinde üşümemeli asla -Her insan içine döner bir zaman Derin yıkımlardan sonra...- Mevsimleri temize çekmeli Kendi el yazısıyla Göğsünde sakladığı baharlarla Yeniden yüzüne yazmalı gülüşünü insan...