Yuvasız kuşların kaldırım kenarına sinişi gibiyim ben bazen O kuşlarla yağmur birikintilerinden hüzün içmişim Yüksek binaların köşelerine sinmiş olmaz düşlerim Düşmanlığım ondandır belki de bu soğuklara... Bitmeyen bir üşüme çıplak ruhumda, Sevginin elleriyle sarılmayınca... Kimi görse dost sanan bir yüreğim vardı oysa, Kırılma noktasında tuzla buz olan... Nedensiz bir hiçlikte hep aynı noktaya, Bu sefer daha paramparça halde Ve dünyadan daha hızlı dönüp gelerek, Sarılmalarım var yalnızlığıma...