Her kırılışında canını daha çok yakan, Duygunun adıdır heves, Bir tarifi de telafisi de, Pek mümkün olmaz zira. Üstüne tonlarca su içsen, Lokma üstüne lokma da yesen, Takılır kalır kursakta. Bu kadar hevessizliğin içinde, Her şeyi olan bir hiçe dönüşürsün. Bir hiçten ne hayır gelirse insana, Baştan aşağı zarar ziyansın Bundan sonra…