Zamanı alt etmeye muktedir, takvimleri aşıp gelen bir çocuk sevinci

Gülümsüyor dudaklarından…

Yüzümde aralanıyor birer birer tüm keder perdeleri

Solgun ve eprimiş…

Silinmeye yüz tutuyor geçmişin tırnak izleri

Duruyor o an…

Kovalamıyor artık akrebi, ona müptela yelkovan

B’aşka bir yarış başlıyor gözlerimde

Kirpik kirpik…

Bamb’aşka bir telaş sarsak ellerimde…

Gülüşünü tutmak,

Gülüşüne sarılmak,

Gülüşüne kavuşmak oluyor tüm derdim

İki çizgi arasında, sesinin cıvıltısına açılıyor bir parantez

Doluşuyor güzelliğe dair ne varsa

Sonsuzluğa uzanan dile gelmemiş cümleler ardında

Tüm göğü sığdırdığın göğsünde sıcacık bir nefes…

Yıldızları sıraladığın gözlerinde yumuşacık bir bakış…

Hünerli bir el tarafından işleniyor ruhuma

Nakış nakış…

Ve düşüyor üzerime gönlümün penceresinden

Üzerine kelebekler konan gölgen

Sonrasını sadece üç nokta sırtlanmış…

Gülüşün, ömrüme işaret

Gülüşün, bir parantez

Gülüşün, iki çizgi

Gülüşün, üç nokta…