Uzanır yazların bahçesine ömür Sere serpe düşlerle Güneşli günlerden umut çalar Kirpiklerinde nemli bir deniz kıyısı... Efkarlar güzel olan her şeyin özünde, Bir göz kırpması, bir gönül kayması Derinleri insanın karanlık kör kuyusu Suları kurumuş düşlerin sıcağında Düşmüş içine umutların yorgunu Kırılmış her bir zerresi sevdaların Derinden bir nefesle üfler hüzün Sıcak yaz gecelerinde Boğulur sözcüklerin denizinde Şiirleri yudumlarken Hüzün eskisi bir ömür... Aynalarda bir eski yaz hüznü Suretinde bir kalbi kırık yüz Belki de aynalar kırık, yansımalar eski... Eski zamanı özleyen bu yazların payına düşen, Nerden baksan bir kuru yalnızlık...