Lavinya Dergisi
AH HAYAT
Alev YALÇIN DELİTUNA
Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup gönlünü eylemek…
Olmaz dediğim ne varsa oldu,
Yapmam dediklerimi bir bir yaptım,
Hep bununla mı sınar hayat?
Asla dediklerini mi başına kakar?
Ne zor büyük konuşmak,
Dediğin her lafı boğazında tutup,
Hiçbir şekilde yutkunamamak.
Ah hayat sen nelere gebesin öyle,
İnsanı yoldan çıkaran da sen,
Dümdüz yolda yürüten de.
Türlü acıları yaşatan da sen,
Deva niyetine zaman veren de.
Hayatı tepetaklak eden de sen,
Tepsiyle önüne huzuru seren de.
Bir sal beni, gözünü seveyim
Rahat bırak, azıcık huzura ereyim
Bir gün yüzü göster, ışık göreyim
Herkesin derdi kendine belki,
Ben de yaşamak neymiş bileyim.
Cam bir fanusun içinden dünya izlenir mi?
El âlemin normallikleri avunmaya yeter mi?
Gözyaşlarım göle dönse çarem bulunur mu?
Yemeden içmeden kesilsem, bir şansım olur mu?
Söylesin birisi artık, kalksın bir ömür biçsin
Kaç bedel ödersem bu yük benden gider?
Gençlik kayıyor avuçlarımdan, tut tutabilirsen
Kaç vakit daha beklersem bu kambur izini siler?