Lavinya Dergisi

BEN SENİN BU SEVMELERİNE VURGUNUM
Alev YALÇIN DELİTUNA

Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup gönlünü eylemek…

Sen hiç vazgeçmez misin sevmekten? 

Gitmez misin beklemekten? 

Onca düz yol varken hem de, 

Korkmaz mısın tökezlemekten? 

Durmak, yorulmak nedir bilmez misin? 

Bilmezsin elbet, bilmezsin 

Bilseydin beni sevmekten giderdin, 

Arkana bakmadan, koşa koşa ilerlerdin. 

 

Merhametinin en başına koy beni, 

Bağrına bas, kalayım orada öylece, 

Taş gibi değil, pamuklara sarmalar gibi 

Öğret nasıl sevilirmiş yürek yormadan, 

Göster nasıl beklenirmiş, ardına bakmadan 

Düşünmeden sonunu, canının acısını duymadan 

Hiç hesap yapmadan, çıkar ummadan 

Anlat nasıl düşlenirmiş böyle sarmadan. 

 

Ne zaman çağırırsam koş, gel 

İki elin kanda olsa gel, 

Yakandan tutan olsa, bırak gel 

Ben senin bu gelmelerine vurgunum, 

Herkes gibi kaşına, gözüne değil 

Ben senin içindeki çocuğa tutkunum. 

 

Şefkatle tutar gibi sev beni, 

İlk defa birini sever gibi sev, 

Bakmaya kıyama gözlerime, 

Dokunmaya utan ellerime, 

Ben senin bu sevmelerine vurgunum, 

Herkes gibi boyuna posuna değil, 

Ben seni sen yapan adama tutkunum.