Lavinya Dergisi
BERİA...
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Ne zaman bu düşünmekten kurtulurum?
Söyle artık Beria
Ne zaman kendi kendime konuşmaktan yorulurum?
Ne zaman biter bu duygu ızdırabım?
Hani gidene zordu yaşamak?
Hani kalan bir şekilde yoluna devam ederdi?
Giden gideceği yeri çoktan buldu Beria
Kalan dağıldı bir bahar sabahı rüzgarıyla
İçini döktü yeni açılan çiçeklere
Sonra toplayamadı bir daha
Hep bir şeyleri eksik kaldı
Hep bir şeyler olmadı yapbozun parçasına
Giden gittiği limanda çoktan mesut oldu
Dönüp baktı mı ardına?
Sanmam
Durup düşündü mü geride bıraktığını?
Asla
Öyle bir şey yaşandı bu dünyada
Bir mahkeme kuruldu
Gideni haklı buldular
Kalanı çabasız
Giden her adımında gururlandı
Kalan her dakika yerin dibine battı
Şimdi sen söyle Beria
Bu şiir artık tamamlanır mı geri kalan ömürde?
Yoksa yeniden bir şiir yazmak mı lazım geceye?