Bir gölgenin arkasından başlıyor insan Sünepe bir usta üşengeç Boş vermiş dili anlaşılmayan makineyi Ağzında tembel bir sigara Kör keser gibi boşa bir uğraş Hikâyenin tanığı tedirgin bir anne Kaça bölünmüş, yüreği kaç parça Hiç kalanı yok kendisinden başka Sesiyle örtüyor yarasını 'Akşam 'diyor çiy kokar Paçalarında yılların uzaklığı Dikenli otlardan kaçıyor Elinde gül çiziği bahaneler Bitimsiz dudakları teninden uzak Güneş dolu göğüslerinde Yuva yapmış ılık sular Bir serinlik daha içsem damarlarından Kamaşık gözleri anason kokusunda