Kumdan kaleler savruldu rüzgârda. Sahilde iki çocuk birinin elinde kova, gözleri hanımeli, Birinin elinde kürek, gözleri nemli. Deniz durgun gün batmak üzere. Tuz ve yanık yaz kokusu sinmiş kayıkçı amcanın üstüne. Sahilde iki çocuk birbirlerine doğru koşuyorlar hızlıca. Birinin elinde kâğıt, ayaklarının altında karahindiba, Birinin elinde kalem, mor şapkası rüzgârda uçtu uçacak. Uzanıp tutuyorlar ellerini. Artık hanımelleri susuz kalmayacak, karahindibalar ayaklar altında ezilmeyip rüzgârda uçuşacak. Mor şapkalar ise hep özgür kalacak.