Lavinya Dergisi

BENİ NİYE SEVMEDİN?
Mehmet YILDIRIM

Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?

Yağmurlu bir otobüs yolculuğuydu
Hava soğuktu
Ellerim buz
Kalbim kırıktı
Hayallerim boş
Yol uzadıkça uzuyor
Ayrılık yaklaştıkta yaklaşıyordu
Sen mi gidiyordun benden
Ben mi kaçıyordum senden?
Her şey bir anda anlamsızlaşıyordu
Otobüsün camında yağmur taneleri gibiydik
Tutunmaya çalıştıkça birbirimize
Düşüyor, dağılıyorduk birbirimizden
Beni sevmedin
Sevmeyi denemedin bile demiyorum artık
Beni sevmedin
Ve bu senin suçundu
Sevilmemenin acısını yaşamak benim
Hangimiz daha suçluyduk?
Bence ben
Seni suçlayamıyorum hiçbir zaman
Ben sevilmeyecek bir adamdım
Çocukluğumda da sevmemişlerdi beni
Bir dala konamamıştım hiçbir zaman
Bir çift göze bakamamış
Bir elden tutunamamıştım
Düşmüştüm hep yerlere
Dizlerim o yüzden yara doludur hep benim
Bir ara düşündüm niye?
Onca şey söyledim kendime
Onca bahane buldum
Onca sebep sıraladım
Haklıydı insanlar
Sevilecek bir yanım yoktu benim
Bir insan birini niye sever?
Bu sorunun karşılığı hep başkaydı bende
Belki de bu yüzden içimde aşamadım bu soruyu
Ne yana dönsem bu soru
Kimi sevsem bu soru
Ne zaman sevilmesem
Bu soru…
Oysa soru sormaya bayılırım ben
Bir şeyleri irdelemeyi çocukluktan beri severim
Öğrenmek için mi Yoksa meraktan mı bilmem
Sorarım ve cevap ararım
Bir sorunun cevabını duymaktan hep kaçtım
Korkak olduğumdan belki
Belki kaldıramayacağımdan
Ama hep kendimi kaçarken buldum
İşte şimdi yağmurlu bir otobüs yolculuğunda
Yağmurlu camda kendimi seyrederken
Sana yazıyorum bu dizeleri
Beni niye sevmedin?