Bir adım daha atsa

Nisan akşamüstüne kavuşacak düşlerin narin adımları

Bilinmez yağmurlara ulaşacak sırılsıklam olacak üstü başı

Çünkü her kadın sever Nisan’ı…

Ilık esintilerinin ruhunu arındırma umuduyla

Tutulmayan sözlerin esmerliğinde

Kelepçelenmiş tüm düşler salıverilecek gökyüzüne, hasretle…

Yalnızlığın kurumuş dallarına konan kimsesiz kuşlar

Kimliksiz cümleler gibi sahipsiz düşlerin cıvıltılarıyla

Birkaç nefes ötede duruyor oysa

Sanki birkaç asır uzak…

Bekledikçe ağır bir sıvı gibi katılaşan

Realist bir ihtimalin fermanı okunuyor

Kalbin hüzün meydanlarında…

Ömrün yorgunluğu gibi çöküyor günlerin üzerine

Kuvvetli bir basınçla…

Umudu dört mevsimi içinde saklayan Nisan’da arayan kadınlar

Yağmurlara tutunmadan evvel

Ve küsmeden evvel yaşamın soğuk oyunlarında

Baharla açan mis çiçek kokularıyla

Gökyüzüne bulaşmayı arzuluyor sıcak tebessümleriyle…

Çünkü her kadın severdi Nisan’ı…