Lavinya Dergisi
ADINDAKİ SÜKUTUN HÜZNÜGünlerdir duyamıyorum sesini, Var ise söyle bundan ötesini. Geçer günler haftalar aylar kışlar Dayanmaz içim, yanar, kanar, ağlar. Uzun uzun izledim gidişini. Düşün ey kalbim mümkün mü unutmak? Eğer bir gün yitirmezsen kinini, Gözyaşlarım durmadan çoğalacak. Pencerem artık yokluğuna mahkum. Bitmez mi bu bitmeyen ızdıraplar? Nerde tatlı düşler, o dipsiz uykum? Başlıyor bitmek bilmeyen kabuslar. Sükutun hüznü kapladı her yeri. Varlığın bahar, yokluğun zemheri. Yıkıp geçiyor mazinin izleri, Vaziyetim beterin de beteri. En sonunda Sükutun hüznü biter. Gönül yaram beni yaptı derbeder. Belki çevremi maviler kaplar da, Söylediğin gamlı şarkı da biter.