Cumartesi gecesi çiftleşiyor yasaklarla Yeni neslin mazbatası işsizlik Hayatın yarısı hayal Sokakları dolduruyor boşa geçen yıllar Issız bir İstanbul sabahı tüm zamanlar kabul oluyor Kanayan yalnızlığın can yeleği patikalar Tek umudum kuzu sesleri Yapraklar ağlamaz artık iflas etmiş rüzgar Meydanların yankısı dağın başında Ömrümce hanedan, gölgemdeki ağrılar Serbest bir duruşum var siniri bozulur mu duvarların? Zaman hiçbir yalanı öğrenmez Hüzün ekili coğrafyamda gölgelenen.