İyi adamları çok öldürür hayat Doğdum ve yalnız kaldım Ben şimdi martıları izliyorum Yağmurdan kalma bir sokakta Bütün yolları ezberledim Yarısı bir irin gibi akıyor Yarısı buz Heykeller var gülüşü şaşılacak Yolda serin ağaçlar Terk ettim fotoğraf karelerini Kalbim benim yırtık atlasım Neye benziyor yüzüm Sevdiremedim nadasta tünemiş. Tükenmiş saydım omzumda keşkeleri Hiç değişmem uçurumlar varken bile Yorgunluk damlıyor paraşütlerden Geri dönüyorum Ağır yükler bağışlıyor zaman Hatıralar üst üste gelir -- ömrüme benzeyen- Gün gelir acı da yakışır yüzüme Her yerden bir ses geliyor Sessizlik gecenin cevabı