Hiçbir zaman değerimi bilmedin, Üstelik de inanılmaz bencildin, Herkes seni sevsin, dinlesin Senin için bir şeyler yapsın ama Sen hiç yerinden kıpırdama istedin. Oh ne güzel dünya, ne rahat hayat Bunun için gelmişsin cihana, İnsan yanlarımı sömürmek için. Merhametimi sonuna kadar kullandın, Yetmedi, yetinmedin, yetiremedim Hep daha fazlasını istedin, Bir kere de demedin ki, Senden gelen her şeye razıyım diye, Razı olan hep bendim, Ne büyük aldanmışlık, Bu bendeki merhamet değil, Düpedüz aptallık, tutsaklık… Şu sıralar daha az geliyorsun aklıma, Öldürür gibi, unutur gibi daha az, Kendi kendini bitiriyorsun bende, Başkasına gerek kalmadan. Adın geçince kulak kesilmiyorum eskisi gibi, Ya da var gücümle savunmuyorum seni, Örtbas etmiyorum lekelerini, Temizlemeye çalışmıyorum, Ne halin varsa gör istiyorum. Hiç çölde menekşe açar mı? Göz kırpar mı yıldızlar, Güneş en tepedeyken? Gözyaşları olmadan ağlanır mı? Olmaz tabi, tabiata aykırı bir kere, Senle ben gibi aynı, Birimiz Hanya diğerimiz Konya, Birimiz ak öbürümüz kara, Zıt kutuplar çekmiyor be gülüm, O teori tarihe karışmış, Zıt kutuplar zıtlıklarıyla yoruyor, Şart mı çekmek birbirini? Biz hep çekerken itmedik mi? Ben bende olmayışını seviyorum, Saldım artık seni, böyle iyiyim Varsın delik kalsın bir yanım, Ben onu yokluğunla yamalarım, Varsın yamalı kalsın bir yanım, Ben o yamayı sarar, sarmalarım.