Bir yerden sonra, Seni ne dağlara anlatabildim ne yollara. Bir yerden sonra, Seni ne kendime söyledim ne de onlara. Bir yerden sonra sabahın bir daha olmayacağını anladım. Bir yerden sonra hiçbir kalemin acıya denk düşmediğini, Bu sonsuz nevruzların durmayacağını anladım. Bir yerden sonra seni suya kendimi kuyuya bıraktım. Bir yerden sonra yitti elimden zaman, gözlerim kör oldu. Bir yerden sonra sen ben yoktu mekan da. Bir yerden sonra, İnsanın tutsak olduğunu anladım zamana. Bir yerden sonra, Bende ben kalmadı. Sen ama hiç utanmadın, Hiç yenilmedin şiire. Hiç yenilmedin göğsünün boşluğuna. Bir yerden sonra, Senin soğuk odalarının bana değil; Kendine de olduğunu anladım. Biliyorum kendi kanını kendine de anlatamadın. İşte bir yerden sonra, Ben de sana dönüştüm. Anlatmadım kendime seni. Sen de bilirsin içindeki kırık sesi, Tekrar tekrar nasıl kırar insan? Bilirsin tam ağlayacakken O yok oluşu. Bir yerden sonra, Ne senin acını görsün zaman, Ne benim acımı. Yok olup gidelim, Kimse bizi yazmasın, Kimse bizi görmesin, Yanılırlar çünkü. Sevda sanırlar yüzündekini. Bir yerden sonra, Acıların dinmediğini öğret onlara. Ben çünkü bırakıyorum kendimi, Onulmaz zamana. Bir yerden sonra, Kimse kimseye dönmesin, Şiirden, şarkıdan, sevmekten bahsetmesin. Öyle bir şey yok aynalarda. Yazık bu kelimelerle oynayan insanlara, Onların can damarlarını yok edenlere, Yazık sana. Yazık o kalemi elinde tutuşuna. Kaçıncı şiir kanlı ellerinle yazdığın bu bilmem. Kaçıncı kandırışın bir kadını, Maziyi maziye aldatarak bilmem. Bir yerden sonra, Dön bak bir kere aynalarda benzine. Yok değil mi kendine ait bir gök bile? Bir yerden sonra, Ben inandığım her şeyi tek tek geri alacağım. Ama sen, Sen… Ne bir yolunu, Ne bir sevdanı, Ne de bir gülüşünü bulabileceksin. Bir yerden sonra, Ben baharlara doğru yol alacağım. Sen yok olacaksın. Ben bıraktım bu saman sarısı sevdayı, Şimdi sıra sende. Bir yerden sonra, Hani olur ya, Sen de bir acıya sığamazsan, Kahkahalarınla kanatırsan, İşte orası senin için. Bir yerden sonra, Senin de hikayen başlayacak orada. Ama küçük bir öneri, İnsana anlatma acını almaz. Ağlama öyle ulu orta, Bedenini üzersin anca. İçine içine aksın gözyaşların, Çünkü hiçbir yangın sönmedi. Bir yerden sonra.