İstedim ki kafamdaki insan ol,

Seni hayal ettiğim gibi kal,

Ben seni öyle bir yere koydum ki,

Hep orada dur, gözünü alçaklara dikme,

Sabitlen, seni gördüğüm yerden inme.

Ama olmadı, yapamadın sen de.

Ben öyle istediğim için oradaydın,

Seni sevdiğim için ulaşılmazdın,

Değer verdiğim için parlaktın,

Bunlara sebep hep bendim.

Aslında senin bir numaran yoktu,

Belki başkasına nazaran,

Kaşın, kirpiğin biraz daha çok

Gözlerin biraz daha karaydı, hepsi bu.

Façan biraz düzgün olunca,

Yüzüme de tatlı tatlı bakınca,

Dilinden de adım düşmeyince,

Adam sandım seni, aldandım.

İçindeki serseriyi hesaba katamadım,

Çok akıllıyım diye geçinirim ya,

Aklımı da yarı yolda bıraktım.

Olsun, ben geri kalanıyla da yaşarım.

Ne dönülmez yollardan döndüm,

Yokluğun mu koyacak, alışırım.

Önce biraz ağlarım, yanarım,

Sonra üstüne iyice kızarım,

Azıcık da söver, sayarım

Böyle böyle seni de başımdan savarım.

Bundan ötürü kendini hiç nimetten görme.

Sen değilsin seni özel yapan,

Benim bu aptal kafam,

Vazgeçme hakkımı kullanıyorum,

Senin gibi yapıyorum,

Ne de güzel öğretmişsin, sallamıyorum

Öyle de böyle de

Seni de tarih yapıyorum.