Yaprak dinleniyor iki deniz arası Dere kenarında ay ışığı bir keder Heceliyor geçmeyen yorgunluğumuzu Bir damla hüzün çırpınıyor mavi bir külün üstünde Kayda geçmemiş hovarda bir gün Kalan öykümüz böyle başlıyor Yaslandığımız her yerde yasımız Dönüşüyor bal ülkesinin acısına Urgan hayata tutunma çabasında Kuşatılmış yol oluyor Boğazdan geçmeyen düğümlü korkulara Kör bir kırlangıç gibi zaman Akıntıda hızla uzaklaşıyor yanımızdan Bekleyenimiz yok, son dönemeçte umut Boynu bükük bir çiçeğin edası Soluyor dokunduğu elin nefesinde Gök sağır, ıssız ağaç, eğik laleler Daha çocukken başlıyor geçmişimiz Biraz incelik olmalı dünyada Ki bozulmasın iskelede kokan rüzgar Kumaşı bulutlarda dilsiz atların Kağıttan gemilerde yavan bahtımız Memleket öfkeli duyulmuyor sesler Çatıların sessizliği birikiyor kapı önlerinde Sıradaki acıya ne kaldı