Zamanın geçmesiyle her acının geçeceğini söylerdi hep büyüklerimiz, aynı yalanı büyüyünce bende söylediğimde anladım ki hiçbir acı zamanla geçmez. Geçsin istediğimiz, bitsin istediğimiz her şey zihinsel yolcuğumuzda akıl ve kalbin refahta hissettiği an huzura kavuşur. Kurtulur muyuz bilmem ama akıld

Vuslat zamanı şimdi,Susuyorum diye vazgeçtim sanıyorlar her şeyden.Hâlbuki ben her şeyden değil,Bu hikayenin en başında ilk kendimden vazgeçtim.İlmek ilmek bir ipi boğazıma geçirip,Boğmaya çalıştı acılarım beni,Almaya çalıştığım her nefeste,Daha çok sıktılar ipleri.Şimdi diyorlar ki bana inan,Ben ne

Prangalamış hayat beniDört bir yandan,Yitip gidiyor benliğim,Anlayamazsın…Ne konuşabilirim,Ne de söküp atabilirim,İçimde yangınlar,Dışımda yanılgılar.Bir başımayım,Hatır da yok hatıralarda,Ümit etmeyi de bıraktım.Döndüm sırtımı tüm inandıklarıma.Yalanlar ile çevriliymiş hayat,Bense hep bulmaya çalış

Çareler de çaresiz kalırmış bazen,Anlamlarda yitirirmiş tüm manasını,Bu hayat daima siyah beyazdan ibaret değilmiş,Benim hayatımın grisiymişsin sen.Beklemek mi zor geldi,Yoksa gelmeyeceğini bile bile,Her defasında aynı umutla beklemek mi?Umudumun bittiği yerdeyim ben şimdilerde.Gidişi vardı lakin dö

İyi biri olayım derken,Enkaza dönmüşüm yavaş yavaş,Kendimden bir parça ararken,Bin parçaya bölünmüş halde bulmuşum kalbimi..Lal olsa şimdi dilim,Kalp sussa, dil sussaGözlerimden dahi,Anlayamazsın sen beniÇaresiz miyim?Ya da kimsesiz?Ellerin mi böyle buz gibi,Yoksa yüreğin mi?Üşüyorum dedikçeBuz gibi

Kaç kere geçtik o sokağı,Kaç kere selam verdik aynı gökyüzüne,Gel diyorsun şimdi bana inan gelememGitmek mi? İnan hiç beceremem.Bilirsin beni sen,Kalabalıkların içindeki yalnızlığımı,Hiç oldum ben,Varken yok oldum kimi zaman.Sen yitik bir öyküsün şimdi,Ben ise yüreğimdeki can kırıklarımı,Kanata kana