Aradan geçen onca zamandan sonra,

Tüm kırılmışlıklar, dökülmüşlükler

Tazeliğini yitirmişken,

Sen benden ne umarsın ki, karşıma çıkarsın?

Aklıma düştün mü sanırsın da kendini kandırırsın?

Nasıl zavallısın, nasıl acınası

Ben seni çoktan unuttum,

Yedini de yaptım kırkını da,

Siyahımı da giydim matemimi de tuttum.

Bağrım taş oldu dayandım,

Yaşlarımı içime akıttım,

Sonra gömdüm seni,

Üzerine kat kat toprak örttüm.

Toprak kurudu bitti de bu da yetmedi,

Menekşeler diktim üzerine,

Emek verdim, su verdim

Gözüm gibi baktım onlara,

Küflü, kurumuş bir topraktan harikalar yarattım,

Kendimi böyle böyle avuttum ama

Biliyor musun, en sonunda da seni unuttum.