Lavinya Dergisi

SENİ UNUTTUM
Alev YALÇIN DELİTUNA

Ne güzel şey yalnız olmadığını bilmek, Dengesini yitiren evrenle bir olup gönlünü eylemek…

Aradan geçen onca zamandan sonra,
Tüm kırılmışlıklar, dökülmüşlükler
Tazeliğini yitirmişken,
Sen benden ne umarsın ki, karşıma çıkarsın?
Aklıma düştün mü sanırsın da kendini kandırırsın?
Nasıl zavallısın, nasıl acınası
Ben seni çoktan unuttum,
Yedini de yaptım kırkını da,
Siyahımı da giydim matemimi de tuttum.
Bağrım taş oldu dayandım,
Yaşlarımı içime akıttım,
Sonra gömdüm seni,
Üzerine kat kat toprak örttüm.
Toprak kurudu bitti de bu da yetmedi,
Menekşeler diktim üzerine,
Emek verdim, su verdim
Gözüm gibi baktım onlara,
Küflü, kurumuş bir topraktan harikalar yarattım,
Kendimi böyle böyle avuttum ama
Biliyor musun, en sonunda da seni unuttum.