Lavinya Dergisi
YAŞAMAKLA ÖLMEK…
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Sana gelecektim oysa ben
Bambaşka bir hikaye yazmak için
Kendimi bulmak adına çıktığım bu yola
Sana karışarak devam edecektim
Biliyordum üzülecek yorulacaktım
Yine de sevecektim bir ömür her halini
Sana dokunduğum anları ezberleyecektim
Seni öptüğüm zaman kopacaktı kıyametimiz
Biz diye bir şey vardı kalbimde her an
Bizi biz yapan şeyi öldüren de senmişsin meğer
Biz diye şiirler yazdığım her an yalanmış
Her hatıra bir serapmış oysa geçmiş limanında
Şimdi yoksun
Biz yokuz bu şehrin her köşesinde
Olmamak olmaktan iyiymiş
Dedirttiğin için de teşekkür ederim
Yanılmışım
Biraz da kendimi salmışım
Görmemişim değersizliğini
Görememişim sevilmeyişlerini
Vardı bunca insanın sevmediğinde bir alamet
Vardı bir türlü ısınamayışımız birbirimize
Beni öldüren senin tavrın
Bizi öldüren de sevgisiz kalbin
Sevilmemişliği anlatma bana
Ben o okulun en başarılı öğrencisiyim
Sen kendini kurtar bu mektepten
Sana ağır gelecek sevilmiş olmak
Bir gün hiç bulamayacağın sevgiye
Hiç alışamamak
Diyor ya bir şiirinde
yaşamakla ölmek arasında bir şey
Seni sevmekse bir rulet ömrümde
yaşamakla ölmek
Bütün meselemiz bitti seninle