Lavinya Dergisi
YENİDEN...
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Yavaş yavaş başlıyorum yaşamaya
İçimde biraz umut kırıntısı bularak
Bir şiir yazıyorum önce geceye
Sonra kendimi adıyorum aşkın lehine
Öyle herkesin harcı değildir aşka adanmak
Herkes sever dünyada
Herkes sevemez bence
Hakkıyla yapılan her işin tadı bir başkadır
Yemeği hakkıyla yaparsan önce nefsin doyar
İşini hakkıyla yaparsan her şey yolunda gider
Peki ya sevmeyi hakkıyla yapabilir misin?
Sevmeyi hakkıyla yapsan da bazen
Yine de her şey yolunda gitmez
Bir acı bir aşkın koynunda filizlenir
Büyür büyür hüznü memleket yapar o acıya
O acı o aşkı öldürür
İnsan bazen yeniden başlamak ister
Her başlangıç biraz sancılıdır
Sancı var ise doğum yakındır
Doğum ise yeniden yaşamaktır hayatı
Yeniden sevmeye başlamaktır insanı
İnsanlığı
Yitirdiğin ne varsa geçmişte
Yeniden bulmaktır her adımında
Her şey biraz esirdir insanın kalbine
Kalbinde ki esarete son vermektir çoğu zaman
Zindandan kurtarmaktır aşkı ve sevgiyi
Sonrası suçsuz bir sevgiye adamaktır kendini
Ne sonrasını düşünerek
Ne öncesini
Anda kalarak yaşamaktır bu kez her şeyi
Sevmekse zamanında güzel
Acı yeteri kadar canını yaktığında faydalı
Hüzün geceyle ne kadar yan yanaysa hoş
Ve mutluluk ne uzak bana yine
Kendimi gülüşlerin içinde buluyorum yine de
Mutluluk uzak olsa da benimle
Uzakları yakınlaştıran da bir tatlı tebessüm değil midir?
Biraz mübalağa yapmakta fayda var
Zira hayat bazı şeyleri abartmadan çekilmiyor
Bense bir çok şeyi abartmayı seviyorum
Yeniden başladığım yaşamayı da
Şu her yanımı kangren yapmış aşkı da
Baharın getirdiği o yaşamak için umudu da
Yağmur kokusunu da
Gecenin hükümdarı yıldızları da
Her şeyin bir başlangıcı var şu hayatta
Ben başladığım yerleri unuttum çoktan
Yeniden bir adım daha atıyorum başlamaya
Bu kaçıncı yeniden saymadan
Tekrar düşerim belki diye düşünmeden
Korkmadan
Ve bir çok insanın yapamadığı cesaretle
Yenilmekte olsa sonunda
O aşkı yeniden yaşamak için…