Lavinya Dergisi
ÇÜNKÜ T/ARAFINDAYIM KENDİMİN
Burçin LAÇİN ALTAY
Ömrü ferahlatan mis kokulu sabahları duymak için, gerçek sevgiye ulaşmaktaydı hep umut.
Gün dönümünün ferah kokusunu düşündüm
Nihayet evreni sevdiren bir sığınağa uyandım
Sevmelerin ve gitmelerin t/arafındaki kuşkudaydım
Yaşam belirsizliğini sevmedim
Layık olmadı ağır aksak yürüyen umutlar yaşamaya
Sarsıldı odam, çatladı duvarlar
Alevlerle diktiğim gözlerden çıkan düşüncelere saygıdan
Tazelemedi günleri süratle geçen zaman
Hep aynı gün, hep aynı zaman
Sürerken yürekte ayrılık merasimi
Yıkılmış bir aşktan geriye kalan
Sadece duvarlar sadece çatlaklar
Evim yok yüreğimde sığınacak gün dönümlerinde
Yalnızlığı tazeliyorum her nefesimde
Her gün dönümünde t/araf değiştiriyorum
Kuşkulu bir hayatın savurduğu kıyıda
Kızıl dalgalarda boğuluyorum
Çünkü kılıfına sığamıyorum gündüzün
Gecenin içinde duramıyorum
Neşterini biledim her gün dönümünde dilimin
Üzünçlü sözcüklerle öldürdüm seviyi
Sevgi diyen bütün yalanlardan öcümü aldım
Çıldırdım belki birden çağlayan iri bir şelale gibi
Uysallığımdan sıyrıldım derisini değiştiren bir yılan gibi
Kimse bilmedi sevmeyi diye
Sezmedi de kimse siyaha bulanmış sabahları
Celladına dönüştüm umudunu öldürürken yarınların
Kendi t/arafındayım çünkü artık yaşamın