Lavinya Dergisi
BİR KADIN VARDI…(2)
Mehmet YILDIRIM
Ben zerre koymamışken ağzıma bu meretten, Neden bu kadar sarhoşum şehrinde, Aşkından mı? Yoksa vuslata kavuşmayan bakışlarından mı?
Bir kadın vardı yüreği olmayan
Baktıkça yağmurlar altında ıslandığım
Şimşekler çakarken karşımda
Onunla olmak için dimdik ayakta durduğum
Bir kadın vardı kalbini açamadığım
Ne yapsam da bomboş kalan ellerimi
Bir türlü dolduramayıp
Yine ona koştuğum yollardan
Başım eğik döndüğüm
Bir kadın vardı elini tutamadığım
Her an benden kaçıp kaçıp giden
Hiçbir şiirin bana getirmediği uzaklıkta
Hiçbir sözün tesiri olmayan duygusuzlukta
Bir kadın vardı umursamaz ve asabi
Gözlerinin içinde kendimi bulmak için saatlerce bakarken
Gözleri bir tek beni görmeyen
Sinirinin her anını benden çıkarıp
Tek kalemde silen
Bir kadın vardı sevgisiz şehirlerin prensesi
Sevilmemiş belki de hiç
Yabancıydı güzel sevilmeye, gerçekten sahiplenilmeye
Yadırgıyordu benliğimi, varlığımı
Belki de yok oluşlarıma gebeydi onda ki yerim
Varsa şayet bir yerim ona da razıydım ben
Bir kadın vardı hiç kal demeyen
Hep yolu gösterdiği için yüzünü hatırlamadığım
Ezberlerimi bozan bir aşktı onunkisi
Yahutta sıradan bir alışkanlık
Ben bambaşka sevmiştim onu
Alışkanlığım da aşktı
Varlığımda da
Belki de onun alışkanlığını yenmem gerekirdi
Onun alışmışlığını bitirmem
Öyleyse
Bir kadın vardı eskiden yolunu gözlediğim
Çok değil bir dakika öncesine kadar deliler gibi istediğim
Hala sevdiğim ama yabancılaştığım biri
Uzaklarda mutlu olalım artık seninle
Sen kendinde mutlu ol
Ben kendi yalnızlığımda
Senin yanın kalabalıktır her daim
Ve kalbin çoktan çalınmıştır bir hırsız tarafından
Ben kendimi avuturum
Bir kadın vardı şiir şiir diye söylenen
Masanın üzerindeki şiir dergiye ait
Ve meraklar içinde bekleyen onca okur
İlan verdirin gazetelere ve aşk köşelerine
Önemseyenlerin merakı uzamasın
Çokta bir şey yazamam artık
Ne de olsa bitti o şiir
Başka mısra gerekmez…