Vaktini geçirmiş sevdanın, Hasret kokan çiçeklerini yoklardık; El sokağında âleme dokunur gibi. Eteklerimiz zil çalmazdı. Hayati teneffüslerimizde Geç kalmıştık geçemediğimiz hayatın Bize ulaşamayan silsilesine. Kızıl hançerlerin gölgesinde sırtlamıştık sevdayı Kalbin topuklarında. Veryansın ederdi gece Ve gün söverdi ecdadımıza. Kırk kapılı göğüs kafesimizde Derin nefesler hapseder, Kırık dişlerimizle aşk-ı perişan kelimeler öğütürdük. Sağ salim değildi ruhumuz Ve kambersizdi artık düğünlerimiz. Sevda almış başını gitmiş. Başta musalla taşı dönmüş kıbleye Kıble yardan yoksun. Mahşer alanında kokun. Sen… Sen yoksun.