Zaman kıskacında sıkışmış kalmış bedenleriz

Bir yanımız eksik bir yanımız hiç yok

Çokluklar ülkesinden gönderildik hepimiz

Neler uğruna neler yitirdik

Kalmadı birçoğumuzda sevginin kırıntısı

Yaşayarak tükettik gönlümüzde ne varsa

Üfleyip söndürdük umuda yanan mumları

Kalmadı kimsenin gözünün parıltısı

Sessiz sedasız unuttuk insanlığımızı

Bedenlere aşık olup gönülleri bitirdik

Oysa bir gönül alıp gidecektik

Çakılı kaldık bu zaman denen mengenede